Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku N.S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z jej skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium RP -postanawia - wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r., Nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Komendanta Placówki Straży Granicznej [...] z dnia [...] lutego 2014 r. Nr [...], którą zobowiązano obywatelkę Ukrainy - N. S. do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji oraz orzeczono o zakazie ponownego wjazdu na terytorium RP na okres 1 roku, licząc od dnia wykonania decyzji lub gdy decyzja nie zostanie wykonana, w terminie - od ostatniego dnia, w którym powinna być wykonana.
Z tą decyzją nie zgodziła się N. S. i skargą z dnia 2 czerwca
2014 r. (data nadania pisma w placówce operatora pocztowego) zaskarżyła ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Poza zarzutami odnoszącymi się do kwestionowanej decyzji skarżąca zawnioskowała o wstrzymanie jej wykonania. Podniosła, że wykonanie decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki, polegające na konieczności przymusowego opuszczenia terytorium RP, bez możliwości ponownego wjazdu przez okres jednego roku. Nadto nie będzie miała możliwości "realnego wzięcia udziału w postępowaniu przed sądem administracyjnym", co utrudni podjęcie skutecznej obrony praw i interesów oraz wykluczy możliwość osobistego uczestniczenia w tym postępowaniu. Podniosła, że wyjazd poza granice kraju skomplikuje kontakt z pełnomocnikiem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej: "Pp.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu ani czynności. Jednakże stosownie do treści art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu skargi sądowi, sąd może, na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, za wyjątkiem wskazanym w tym przepisie. Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że co do zasady przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej mogą być tylko takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Przez wykonanie aktu lub czynności należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub przymusowy stanu zgodnego z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie administracyjnym. Zatem wykonaniu podlegają tylko takie akty, które wywołują skutek materialnoprawny. Jednocześnie wskazać należy, że szkoda o jakiej mowa w omawianym przepisie nie musi mieć charakteru materialnego, ale dotyczyć może takich prawnych lub faktycznych skutków, które raz zaistniawszy powodują istotne lub trwałe zmiany rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (J.P. Tarno - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wyd. 4 LexisNexis Warszawa 2010, str. 208). Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego ma charakter wyjątkowy, a jego warunkiem jest uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę istnienia przesłanek wymienionych w cytowanym art. 61 P.p.s.a. Należy przy tym zaznaczyć, że na tym etapie postępowania Sąd nie dokonuje oceny zaskarżonej decyzji. Zostanie bowiem ona poddana odrębnemu badaniu pod kątem zgodności z obowiązującym porządkiem prawnym.