Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia SO (del.) Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia p o s t a n a w i a odmówić zawieszenia postępowania.
Zawartym w skardze wnioskiem z dnia 8 września 2010 r. sprecyzowanym pismem z dnia 23.11.2010 r. pełnomocnik skarżącej A. Sp. z o.o. z siedzibą w R. wniósł o zawieszenie postępowania sądowego w sprawie ze skargi na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu na wniesienie zażalenia na postanowienie Prezydenta Miasta [...] wstrzymujące wykonanie decyzji tegoż Prezydenta z dnia [...] grudnia 2007 r. udzielającej pozwolenia na budowę (w toku postępowania wznowionego). Uzasadniając ten wniosek stwierdził, że Spółka w postępowaniu toczącym się przed Prezydentem Miasta [...] ubiegała się o zawieszenie postępowania administracyjnego w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego ostatecznym pozwoleniem na budowę. Żądanie to nie zostało przez organ uwzględnione. W następstwie tego, Spółka domaga się (w petitum skargi skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie), aby to Sąd "zawiesił przedmiotowe postępowanie". Jako okoliczność kolidującą z bezzwłocznym rozpoznaniem sprawy wskazano toczące się postępowanie sądowoadministracyjne "na decyzję SKO z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] oraz z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta ustalającej warunki zabudowy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, zważył co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie podkreślić wypada, że postępowanie sądowoadministracyjne rządzi się zasadą koncentracji, co oznacza, że przypadki przerwania biegu postępowania należą do wyjątków i wymagają interpretacji zawężającej (por.
Z. Czarnik: Podstawy zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego, Przemyśl 2007, s. 18).
Jako podstawę żądania zawieszenia postępowania pełnomocnik Skarżącej wskazał inne postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie ze skarg na decyzje w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy terenu. Przypomnieć należy, iż przedmiotem postępowania sądowego, którego dotyczy wniosek o zawieszenie jest wydane w postępowaniu wznowionym postanowienie stwierdzające uchybienie terminu na wniesienie zażalenia na postanowienie wstrzymujące wykonanie decyzji, gdzie weryfikacji podlegać ma decyzja udzielająca pozwolenia na budowę. Stosownie do art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), sąd może zawiesić postępowanie, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Na tle rozpoznawanej sprawy nie zachodzi taka zależność pomiędzy postępowaniem sądowym ze skargi na postanowienie stwierdzające uchybienie terminu na wniesienie zażalenia na postanowienie wstrzymujące w postępowaniu wznowionym wykonanie pozwolenia na budowę a postępowaniem sądowym w sprawie ze skargi na decyzję stwierdzającą nieważność decyzji o warunkach zabudowy terenu. Już sam pełnomocnik skarżącej trafnie zauważył w skardze (k. nr 10 akt sądowych), że "fakt nieważności decyzji ... dot. warunków zabudowy nie przesądza o uchyleniu pozwolenia na budowę w trybie wznowienia postępowania". Tym bardziej zatem nie mogą być powiązane rezultaty postępowań stanowiących kolejne następstwa dwu wymienionych wcześniej procesów, tj. postępowania sądowego w sprawie ze skargi na postanowienie incydentalne w toku postępowania wznowionego (w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu na wniesienie zażalenia na postanowienie wstrzymujące wykonanie decyzji) oraz postępowania sądowego w sprawie ze skargi na decyzje nieważnościowe.
Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 i art. 131 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.