Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 23 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. S. i B. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z ich skargi na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
M. S. i B. S. zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości oznaczonej jako działki nr [...] obręb M. gmina S. poprzez udzielenie zezwolenia na założenie i przeprowadzenie przewodów i urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej dla inwestycji polegającej na budowie napowietrznej linii elektroenergetycznej 220 kV relacji [...], - dla działki nr [...] powierzchnia zajęcia wynosi [...] (szerokość pasa technicznego 50m), dla działki [...] powierzchnia zajęcia wynosi [...] ha (szerokość pasa wynosi 50m).
W skardze zamieszczono, nie zawierający uzasadnienia, wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016, poz. 718), - dalej "P.p.s.a.", po przekazaniu skargi sądowi o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności orzeka ten Sąd. Orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu Sąd ocenia czy w sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. tj. zaistnienie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Stosownie natomiast do art. 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm., dalej "u.g.n."), w sprawach, o których mowa w przepisach działu III, z wyłączeniem art. 97 ust. 3 pkt 1, art. 122, art. 124 ust. 1a, art. 124b ust. 1, art. 126 i art. 132 ust. 1a, wykonanie decyzji następuje po upływie 14 dni od dnia, w którym upłynął bezskutecznie trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi na decyzję do sądu administracyjnego. W przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego w tych sprawach organ, który wydał decyzję, wstrzymuje z urzędu jej wykonanie, w drodze postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.
W niniejszej sprawie podstawą wydania zaskarżonej decyzji był art. 124 ust. 1 u.g.n., zaś strona wniosła na nią skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. W takiej sytuacji Wojewoda był zobligowany, przytoczonym art. 9 u.g.n, wstrzymać z urzędu wykonanie zaskarżonej decyzji. Jednak postanowienie, o którym mowa w tym przepisie, nie zostało wydane.
Należy zauważyć, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podlega rozpoznaniu, na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a., który wymaga wskazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W niniejszej sprawie już samo wniesienie skargi do sądu administracyjnego uzasadniało wstrzymanie decyzji przez Wojewodę, o czym przesądza art. 9 u.g.n. Powód takiego uregulowania wydaje się być oczywisty - ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości przez organ poprzez udzielenie zezwoleń na zakładanie i przeprowadzanie systemów infrastruktury i wykonanie takiej decyzji powoduje szkody i trudne do odwrócenia skutki, bowiem różnego rodzaju ciągi elektryczne, gazowe itp. mogą zostać położone na nieruchomości, zaś los zgodności z prawem decyzji pozostaje niepewny, aż do czasu zakończenia sprawy przed sądami administracyjnymi. Tym samym w razie braku stosownego postanowienia Wojewody, wykonanie decyzji winien wstrzymać sąd administracyjny (por. postanowienie NSA z 8 października 2008 r., sygn. akt I OZ 770/08; postanowienie NSA z dnia 29 września 2010 r., sygn. akt I OZ 717/10; postanowienie NSA z 7 czerwca 2016 r., sygn. akt I OSK 1175/16, wszystkie CBOIS).Sąd orzekający w niniejszym składzie w pełni aprobuje argumentację przytoczoną w powołanych postanowieniach Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji