Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2012 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku M. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi M. M. na uchwałę Rady [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy postanawia: odmówić M. M. przyznania prawa pomocy.
M. M. wniósł w niniejszej sprawie o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego lub adwokata.
We wniosku stwierdził, że z przyczyn politycznych od dnia 1 maja 2012 r. został pozbawiony pracy. Wskazał, że pozostaje z żoną w separacji, ma dwoje małoletnich dzieci. Skarżący podał też, że jego łączne dochody wynoszą obecnie około 6.600 zł netto. Jednocześnie oświadczył, że na stałe wydatki składają się alimenty na dzieci - 1.900 zł (ściągane przez komornika), spłata rat zaciągniętych kredytów (w tym na mieszkanie i samochód), w łącznej wysokości około 2.000 zł miesięcznie, koszty leczenia - 500 zł miesięcznie. Wskazał również, że wynajmuje mieszkanie za 1.100 zł miesięcznie, za które ponosi opłaty.
Oświadczył, że jest współwłaścicielem mieszkania o powierzchni 58 m2, które obecnie użytkuje żona oraz współwłaścicielem segmentu o powierzchni 120 m2, w którym mieszka jego matka.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Oznacza to, że jedynym kryterium, podlegającym ocenie przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy, jest stan majątkowy wnioskującego oraz osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym.
Należy zauważyć, że generalną zasadą postępowania sądowego jest ponoszenie przez stronę kosztów związanych z jej udziałem w tym postępowaniu. Natomiast prawo pomocy wywodzi się z tzw. prawa ubogich, dlatego też pomoc państwa wyrażona w przepisach o prawie pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym skierowana jest do osób, które albo mają bardzo niskie dochody, albo ich w ogóle nie posiadają, tj. do osób, które z uwagi na bardzo ciężką sytuację materialną, często nie mają zaspokojonych nawet podstawowych potrzeb życiowych. Jak wynika ze złożonego wniosku PPF oraz akt sądowych, obecnie łączny dochód skarżącego wynosi około 6.600 zł netto miesięcznie i jest przeznaczony nie tylko na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych.
Należy stwierdzić, że fakt, iż wydatki związane z utrzymaniem przyjętego standardu życia i zaspokajaniem innych niż tylko minimalne, zrozumiałych potrzeb, pochłaniają uzyskiwane dochody, nie oznacza, że istnieją obecnie obiektywne przesłanki do przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W związku z powyższym należy uznać, że skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego w niniejszej sprawie.
Z tego względu, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 254 § 1 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji.