Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący; Sędzia WSA Andrzej Kołodziej po rozpoznaniu w dniu 25 września 2019 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym skargi M.S. na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej w [...] nr [...] z dnia [...] marca 2019 r w przedmiocie uznania funkcjonariusza za inwalidę i ustalenia związku schorzenia ze służbą postanawia: odrzucić skargę
[...] Rejonowa Komisja Lekarska orzeczeniem nr [...] z dnia [...] stycznia 2019 r. uznała M.S. zdolnym do służby w Policji z ograniczeniami kategorii B, jednocześnie nie stwierdziła związku schorzeń lub ułomności (niezdolności do służby, inwalidztwa) ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby. Po rozpatrzeniu odwołania Centralna Komisja Lekarska w [...] orzeczeniem nr [...] z dnia [...] marca 2019 r. utrzymała w mocy zaskarżone orzeczenie.
M.S. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższe orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje;
Sąd administracyjny rozpoznając skargę w pierwszej kolejności bada, czy wniesiona skarga jest dopuszczalna. Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) dalej ppsa, w art. 3 § 2 wymienia akty i czynności organów administracji publicznej, które są kontrolowane przez sądy administracyjne.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t. j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 161 ze zm.), zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. Z przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 345) wynika, że komisje lekarskie orzekają o zdolności danej osoby do służby w Policji i o zaliczeniu jej do określonej kategorii tej zdolności, orzekają także o związku schorzeń i ułomności ze służbą, uszczerbku na zdrowiu, inwalidztwie i jego związku ze służbą w Policji.
Analiza powyższych przepisów wykazuje, że orzeczenia komisji lekarskich działających w sprawach funkcjonariuszy Policji, kandydatów do takiej służby oraz emerytów i rencistów dzielą się na dwie odrębne grupy.
Jedna grupa orzeczeń dotyczy zagadnień zdolności do służby w Policji w ramach powołanej ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji. Te orzeczenia komisji lekarskich mają byt w pełni autonomiczny: ostateczne orzeczenie komisji w tym przedmiocie jest wiążące dla innych organów administracyjnych właściwych w sprawach powołania określonej osoby do służby lub zwolnienia ze służby, przy czym powołanie do służby w Policji lub zwolnienie z tej służby następuje w trybie administracyjnym przez wydanie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Druga grupa orzeczeń komisji lekarskich MSW to orzeczenia ustalające schorzenia danej osoby, ich związek ze służbą do celów odszkodowawczych lub rentowych albo zaopatrzenia emerytalnego. Orzeczenia tej grupy nie mają wiążącego charakteru dla sądów powszechnych właściwych do rozpoznania odwołań od decyzji administracyjnych, wydawanych na podstawie orzeczeń tych komisji, przez organy, właściwe w przedmiocie ustalenia prawa do określonych świadczeń, ich zakresu i wysokości. Orzeczenia komisji z tej grupy poddawane są autonomicznej kontroli przez sądy powszechne w ramach rozpoznawania odwołań od decyzji o świadczeniach odszkodowawczych, rentowych lub z zakresu zaopatrzenia emerytalnego.