Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy z wniosku Przedsiębiorstwa Rozrywkowo-Usługowego Filmotechnika" na bezczynność Ministra Finansów w przedmiocie udzielenia zezwolenia na prowadzenie salonu gier losowych postanawia umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie i zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącego Przedsiębiorstwa Rozrywkowo-Usługowego "Filmotechnika" Spółka z o.o. kwotę 232,50 zł tytułem kosztów postępowania.
Skarżące Przedsiębiorstwo Rozrywkowo-Usługowe "Filmotechnika" Sp. z o.o. w skardze z dnia 10.10.1997 r. na bezczynność Ministra Finansów wniósł o zobowiązanie Ministra Finansów do wydania decyzji w sprawie przyznania skarżącemu Przedsiębiorstwu Filmotechnika zezwolenia na prowadzenie salonu gier w automatach losowych w związku z uchyleniem przez NSA w dniu 2.12.1996 r. decyzji (...) wydanej przez Ministra Finansów odmawiającej Spółce "Filmotechnika" takiego zezwolenia /II SA 1695/95/.
Skargę swoją uzasadniła strona skarżąca tym, że po uchyleniu przez NSA decyzji odmawiającej jej zezwolenia na prowadzenie salonu gier /II SA 1695/95/ został wniesiony przez skarżącego wniosek do Ministra Finansów o wydanie nowej decyzji o zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych przez Spółkę.
Ponieważ mimo złożonych przez skarżącego wniosków do Ministra Finansów o wydanie decyzji brak jest jakiejkolwiek odpowiedzi ze strony organu i dlatego skarga jest w pełni uzasadniona.
W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie w całości.
Swoje stanowisko organ naczelny uzasadnił w sposób następujący:
W dniu 2 grudnia 1996 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1995 r. (...) oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 10 czerwca 1994 r. w części dotyczącej pkt 18 odmawiającą skarżącej Spółce wydania zezwolenia na prowadzenie salonu gier w automatach losowych.
Decyzją z dnia 14 października 1997 r. Minister Finansów umorzył postępowanie w sprawie rozpatrzenia wniosku Spółki z dnia 8 grudnia 1993 r. o udzielenie zezwolenia na prowadzenie salonu gier w automatach losowych, gdyż od czasu zaskarżenia przez Spółkę decyzji odmawiającej wydania przedmiotowego zezwolenia limity miejsc w których mogą być lokalizowane ośrodki gier zostały wyczerpane poprzez wydanie przez Ministra Finansów prawomocnych decyzji na sporne lokalizacje.
Zatem w ocenie organu udzielającego koncesję skarga na bezczynność jest bezprzedmiotowa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Strona skarżąca na rozprawie przed sądem w dniu 6 stycznia 1998 r. cofnęła skargę na bezczynność Ministra Finansów, wobec wydania przez niego postanowienia z dnia 14.10.1997 r., (...) o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie rozpatrzenia wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie salonu gier w automatach losowych i wniosła o umorzenie postępowania sądowego w tej sprawie i zasądzenie kosztów postępowania.
Wobec cofnięcia skargi przez skarżącą Spółkę, które jest dla sądu administracyjnego wiążące /gdyż wydanie wyroku stało się zbędne z powodu wydania postanowienia przez Ministra Finansów/ należało postępowanie sądowe w sprawie umorzyć na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia przepis art. 55 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o NSA albowiem organ dopuścił się bezczynności a decyzję w tej sprawie wydał dopiero po wniesieniu skargi do Sądu na jego bezczynność /postanowienie Ministra Finansów z dnia 14.10.1997 r./.