Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Antończyk po rozpoznaniu w dniu21 lutego 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na bezczynność Starosty w przedmiocie wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego postanawia: odrzucić skargę.
Skarżący Wojewódzki Konserwator Zabytków wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność Starosty zarzucając mu naruszenie art. 114 ust. 1 i art. 115 ust. 1,2,4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. nr 102 z 2010r., poz. 651 ze zm.), w związku z art. 50 ust. 3 i ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. nr 162, poz. 1568 ze zm.) poprzez bezzasadną odmowę wszczęcia z urzędu (lecz na wniosek Konserwatora z dnia 30 marca 2010r.) postępowania wywłaszczeniowego wobec zabytku nieruchomego "dawnego dworu" w W. powiat S. wraz z otoczeniem (park), wpisanego do rejestru zabytków województwa [...] pod nr [...](dawniej nr [...]) decyzją z dnia 15 kwietnia 1965r. oraz poprzez rażące przekroczenie terminów (z art. 115 ust. 2 u.g.n. i art. 35 kpa) do załatwienia sprawy w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.
Powołując się na powyższe Wojewódzki Konserwator Zabytków wniósł o zobowiązanie Starosty do wszczęcia z urzędu postępowania wywłaszczeniowego zgodnie z treścią art. 115 ust. 1 i 2 u.g.n. i w związku z tym do rozpoczęcia rokowań z właścicielem tego zabytku nieruchomego przez wskazanie mu dwumiesięcznego terminu do zawarcia umowy, o której mowa w art. 114 ust. 1 u.g.n.- w terminie 30 dni od daty wydania wyroku.
W odpowiedzi na skargę Starosta Powiatowy w S. wniósł o jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), wobec niewniesienia przez skarżącego zażalenia do organ administracji wyższego stopnia.
Rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zw. dalej ustawą - kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4
Stosownie do treści art. 52 §1 ustawy skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Zgodnie z § 2 wyżej wymienionego artykułu przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W sytuacji gdy strona nie wyczerpie trybu zaskarżenia, skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 §1 pkt 6 ustawy, który stanowi, że sąd odrzuca skargę, jeżeli wniesienie skargi z innych przyczyn jest niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 37 § 1 kpa na niezałatwienie sprawy w terminie stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Zgodnie z przepisem art. 37 § 2 kpa organ wymieniony w § 1, uznając zażalenie za uzasadnione wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie. Zatem w razie bezczynności organu skarżący winien w pierwszej kolejności złożyć zażalenie do organu wyższego stopnia. Niewniesienie takiego zażalenia czyni skargę niedopuszczalną i uzasadnia jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W okolicznościach niniejszej sprawy skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wyżej opisaną skargę na bezczynność Starosty w przedmiocie wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego. Zarządzeniem z dnia 21 stycznia 2011r. Przewodniczący Wydziału wezwał skarżącego do wskazania w terminie 7 dni, czy zwracał się do organu wyższego stopnia- Wojewody z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie przez Starostę. W wykonaniu zarządzenia skarżący oświadczył, że nie składał zażalenia na bezczynność Starosty.
Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy wniesienie skargi z pominięciem przedstawionego trybu postępowania narusza powołany przepis art. 52 § 1 w związku z art.52§2 ustawy. Skarżący nie złożył bowiem zażalenia do organu wyższego stopnia. Niewniesienie takiego zażalenia, jak to wyżej wskazano, czyni skargę niedopuszczalną i uzasadnia jej odrzucenie.
Biorąc powyższe pod uwagę i działając na mocy art. 58 §1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną.