Kraków, dnia 30 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata Z. L. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A.O. na bezczynność Burmistrza [...] postanawia: przyznać adwokatowi Z. L. wynagrodzenie w kwocie 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych), powiększoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług, z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej na zasadzie prawa pomocy, za sporządzenie opinii o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej
Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę A. O. na bezczynność Burmistrza [...].
Postanowieniem z dnia 13 marca 2014 r. referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zwolnił A. O. od kosztów sądowych i ustanowił dla niego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w K..
Pismem z dnia 28 kwietnia 2014 r. (złożonym osobiście) pełnomocnik skarżącego wyraził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie, jednocześnie zwrócił się o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie art. 250 P.p.s.a. wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy pełnomocnik procesowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów i radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrot niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013, poz. 461). Stosownie do regulacji § 19 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 - 5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b powołanego rozporządzenia, stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W przedmiotowej sprawie stawka minimalna określona w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c cytowanego rozporządzenia wynosi 240 zł, zatem wynagrodzenie należne adwokatowi za dokonaną czynność wynosi 180 zł (75% z kwoty 240 zł).
Mając na uwadze powyższe uregulowania Sąd przyznał adwokatowi Z. L. za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynagrodzenie w wysokości 180 zł, które zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia należało powiększyć o 23% podatku VAT.
W tym stanie rzeczy, należało orzec jak w sentencji postanowienia.