Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Sędzia WSA Beata Łomnicka po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. S. z dnia 21 maja 2017 r. w części dotyczącej wyłączenia sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie: Pawła Darmonia ze spraw, które toczą się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie z jego udziałem. postanawia: oddalić wniosek E. S. o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Pawła Darmonia od orzekania w sprawie o sygn. akt II SAB/Kr 42/17.
Uzasadnienie:
W dniu 22 maja 2017 r. (data sporządzenia 21 maja 2017 r.) E. S. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosek o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie: Pawła Darmonia, Magdę Froncisz i Tadeusza Kiełkowskiego ze wszystkich jego spraw "które już się toczą i będą się toczyły" przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie.
Wniosek swój umotywował okolicznością, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w ww. składzie oddalił jego skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy [...] oraz, że ww. sędziowie odrzucili jego "sprzeciw przeciwko burmistrzowi (...) [...]".
W dniu 8 czerwca 2017 r. s. WSA Paweł Darmoń, s. WSA Magda Froncisz i s. WSA Tadeusz Kiełkowski złożyli pisemne oświadczenia o braku podstaw do ich wyłączenia przy orzekaniu w sprawach ze skarg bądź z udziałem E. S.
Ustalono, że sędzia Paweł Darmoń orzekał m. in. w sprawie o sygn. akt II SAB/Kr 42/17 ze skargi E. S. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
W myśl art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - oznaczanej dalej jako ppsa), sąd wyłącza sędziego od udziału w sprawie na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Stosownie do art. 22 § 1 ppsa, o wyłączeniu sędziego rozstrzyga sąd administracyjny, w którym sprawa się toczy.
W niniejszej sprawie przesłanki wyłączenia sędziego nie zachodzą.
Wskazać należy, że samo rozstrzygnięcie innych spraw, podjęte z udziałem sędziów, których wniosek dotyczy, w sposób niekorzystny dla wnioskodawcy czy też jego zdaniem błędny, nie wystarcza do przyjęcia, by istniała uzasadniona wątpliwość co do bezstronności. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że samo przeświadczenie strony o prowadzeniu przez sędziego postępowania wadliwie i nieobiektywnie nie jest przesłanką wystarczającą do jego wyłączenia (por. I OZ 665/08). Wyłączenie sędziego na podstawie art. 19 ppsa ma zapewnić obiektywizm sądu i nie może być traktowane jako możliwość eliminowania w postępowaniu sędziów, których strona uznaje za nieodpowiadających subiektywnemu pojmowaniu swoich interesów (por. II OZ 340/14).
Na istnienie okoliczności, o jakich mowa w art. 19 ppsa nie może też wskazywać to, że poszczególni sędziowie rozstrzygali już podobne sprawy, w tym sprawy dotyczące innych praw i obowiązków skarżących. Nie sposób przyjąć, że obiektywny i bezstronny byłby wyłącznie taki sędzia, który ze sprawą danego rodzaju spotyka się po raz pierwszy i na rozstrzygnięcie istotnych dla niej zagadnień nie ma wyrobionego zdania. Okoliczność, że sędzia reprezentuje pogląd prawny, w ocenie skarżącego, dla niego niekorzystny, oraz że wydaje odmienne od jego oczekiwań rozstrzygnięcia, nie stanowi podstawy wyłączenia sędziego. Taka sytuacja nie może być oceniana jako okoliczność mogąca wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego w danej sprawie. Zarzuty dotyczące wydanego w sprawie orzeczenia bądź opierające się na naruszeniu przepisów procesowych w toku postępowania mogą uzasadniać wniesienie środka odwoławczego, a nie wniosku o wyłączenie sędziego (por. II OZ 149/14.).
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, na podstawie art. 19 ppsa orzekł jak na wstępie.