Dnia 12 września 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Czesława Nowak - Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. G. na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie wypłaty zasiłku celowego p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
W dniu 4 stycznia 2008r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła skarga A.G. na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie zasiłku celowego za miesiąc wrzesień. Skarżąca wniosła o nakazanie organowi dokonania wypłaty zaległego zasiłku wraz z odsetkami, za miesiąc wrzesień. Uzasadniając wyjaśniła, iż wielokrotnie upominała się o przyznanie zasiłku za okres od września do listopada 2007 roku, otrzymała jedynie zasiłek za listopad. Podniosła nadto, iż wystąpiła o pomoc do pracowników Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Ł.-W. jednakże spotkała się z odmową. Wniosła również o zobowiązanie pracownika socjalnego do udzielenia pomocy przy występowaniu z wnioskiem o przyznanie renty socjalnej.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta Ł. wniósł o jej oddalenie, wyjaśniając, iż w dniu [...]r. skarżąca zgłosiła się po pomoc, wywiad środowiskowy został wyznaczony na dzień [...]r. jednak z uwagi na nieobecność strony nie został przeprowadzony. Kolejne zgłoszenie nastąpiło w dniu [...]7r. i wywiad przeprowadzony został w dniu [...]r. Natomiast decyzje o przyznaniu stronie pomocy od października 2007 roku zostały wydane w dniu [...]r.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 8 stycznia 2008r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków skargi, w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia, przez złożenie dowodów, iż przed złożeniem skargi do sądu, wystąpiła z zażaleniem na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł., w trybie art. 37 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego.
W odpowiedzi na powyższe skarżąca nadesłała pismo z dnia 27 stycznia 2008r., w którym wyjaśniła, iż występowała z pismem do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, jednakże pracownik socjalny odmówił potwierdzenia drugiej kopii przedmiotowego pisma, którą mogłaby złożyć.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Badanie merytorycznej zasadności skargi poprzedza sprawdzenie wymagań formalnych skargi, w tym dopuszczalność wniesienia skargi - art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Do warunków dopuszczalności skargi należy wyczerpanie środków zaskarżenia, zgodnie bowiem z art. 52 § 1 powołanej ustawy "skargę do Sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli przysługiwały one skarżącemu w postępowaniu przed organami właściwymi w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy". Dotyczy to także skarg na bezczynność organów, które przewiduje art. 3 § 2 pkt 8 w/w ustawy.
Przedmiotem niniejszej sprawy jest skarga na bezczynność Prezydenta Miasta Ł., przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć w tym przypadku sytuację, w której strona wpierw złoży zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie trybie art. 37 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) powoływanej dalej jako "Kpa". Zgodnie bowiem z art. 37 § 1 Kpa "na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36, stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia". Zażalenie takie wnosi się bezpośrednio do organu wyższego stopnia i jego skutkiem jest uruchomienie działania nadzorczego tego organu. Dopiero po wyczerpaniu tej drogi strona może złożyć skutecznie skargę do Sądu, ponieważ jedynie wówczas wyczerpie wszelkie przysługujące jej w postępowaniu środki zaskarżenia i wypełni uregulowanie zawarte w art. 52 § 1 p.p.s.a.