Sygn. akt II SAB / Lu 85 / 05 P o s t a n o w i e n i e Dnia 7 grudnia 2005 r Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym : Przewodniczący - Asesor WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. M. na bezczynność Prezydenta Miasta w sprawie odszkodowania za nieruchomość P O S T A N A W I A skargę odrzucić.
H. M. złożył skargę na bezczynność Prezydenta Miasta w sprawie zapłaty za część jego nieruchomości oznaczonej nr [..] , położonej w B przy ulicy [..] , przejętej pod drogi publiczne, co miało miejsce jeszcze w latach 70 - tych ubiegłego wieku.
Wyjaśnił, że o zapłatę za nieruchomość zwracał się do Prezydenta już trzykrotnie: 18 kwietnia 1992 r. 4 grudnia 1992 r. oraz 9 kwietnia 2003r . Pisma nie odniosły żadnego skutku. W tej sytuacji zawiadomił wydział ksiąg wieczystych Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej o bezprawnym wkraczaniu urzędników miejskich w jego księgę wieczystą. Sąd uwzględnił jego rację, a zatem , w ocenie skarżącego , zasadna jest także skarga na bezczynność organu w kwestii zapłaty za nieruchomość.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta wyjaśnił, że decyzją z [..] znak : [..] Wojewoda stwierdził, że z dniem 1 stycznia 1999 r. działka nr [..], powstała z podziału działki nr [..] o powierzchni [..] , stanowiąca dotychczas własność H. M., a zajęta pod skrzyżowanie ulicy [..] ( droga powiatowa ) i ulicy [..] ( droga gminna ) , stała się z mocy prawa własnością Miasta . Powyższa decyzja została utrzymana w mocy przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją nr [..] z dnia [..], na którą H. M. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W związku ze skargą Prezydent Miasta złożył w wydziale ksiąg wieczystych Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej wniosek o zawieszenie postępowania w sprawie ujawnienia Miasta jako właściciela przejętej nieruchomości, który sąd uwzględnił postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2003 r.
Po oddaleniu skargi H. M. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 75/05 , zostało także podjęte , postanowieniem z dnia 16 września 2005 r. , postępowanie przed Sądem Rejonowym w Białej Podlaskiej.
Do chwili obecnej nie nastąpiło jednak ujawnienie w księdze wieczystej nieruchomości Miasta , jako właściciela wzmiankowanej nieruchomości. Z chwilą otrzymania wiadomości o załatwieniu wniosku o zmianę właściciela nieruchomości, zostanie wszczęte postępowanie o ustalenie i wypłacenie skarżącemu należnego odszkodowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Stosownie do art.52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz .U Nr 153, poz.1270 ze zmianami ) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia , jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację , w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia , taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy ( § 2 ).
W przypadku skargi na bezczynność organu administracji publicznej, środkiem zaskarżenia przysługującym stronie jest zażalenie przewidziane w art. 37 § 1 kpa. Przepis ten stanowi , że na nie załatwienie sprawy w terminie określonym w art.35 kpa lub ustalonym w myśl art.36 kpa, stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Według art.9a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( tekst jedn. Dz.U z 2004 r. Nr 261, poz.2603 ze zmianami ) organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ustawie, rozstrzyganych w drodze decyzji przez Starostę , wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej , jest Wojewoda.
Mimo wezwania sądu skarżący nie wykazał, aby zażalenie zostało przez niego złożone.
Wobec niewyczerpania środka zaskarżenia skarga jest niedopuszczalna.
Z tego powodu na podstawie art.58 § 1 pkt.6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi , skargę należało odrzucić.