Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Jerzy Drwal po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Stosownie do art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. W myśl art. 52 § 2 cyt. ustawy, przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Skarga T. W. dotyczy bezczynności Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej .
W tej sytuacji wyczerpanie przez skarżącą tzw. trybu "przesądowego" i skorzystanie przez nią z zażalenia na niezałatwienie jej wniosków o przyznanie prawa pomocy, świadczyłoby o dopuszczalności skargi w tej sprawie. W wykonaniu zarządzenia z dnia 20 grudnia 2005 r. , skarżącą wezwano do usunięcia braków formalnych skargi uniemożliwiających jej rozpoznanie. Skarżącą wezwano do nadesłania wyjaśnień, czy wnosiła zażalenie na bezczynność organu I instancji, jak również do nadesłania kopii tego zażalenia, w terminie siedmiu dni - pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to wraz z pouczeniem o skutkach jego niewykonania, doręczono skarżącej w dniu 23 grudnia 2005 r.
W wyznaczonym terminie skarżąca nie uzupełniła braków formalnych skargi. Skutki nieuzupełnienia takich braków określa art. 58 § 1 pkt 3 cyt. ustawy. Przepis ten stanowi, że Sąd odrzuca skargę w takim przypadku.
W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji postanowienia.
kg.