Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. C. na bezczynność Burmistrza Miasta Brzegu w przedmiocie zmiany zagospodarowania terenu postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 17 sierpnia 2011 r. A. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność Burmistrza Miasta Brzegu w przedmiocie zmiany zagospodarowania terenu.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 października 2011 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało przesłane na adres skarżącego wskazany w skardze i pod tym adresem doręczone mu w dniu 31 października 2011 r., co potwierdził własnoręcznym podpisem na zwrotnym pocztowym potwierdzeniu odbioru przesyłki.
W dniu 25 października 2011 r. (data wpływu do tut. Sądu) A. C. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości.
Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Op 39/11, referendarz sądowy odmówił A. C. przyznania prawa pomocy. Postanowienie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 16 stycznia 2012 r.
Następnie, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 30 stycznia 2012 r. poinformowano skarżącego, na podstawie art. 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o wynikającym z zarządzenia z dnia 18 października 2011 r. obowiązku uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni od otrzymania pisma, pod rygorem odrzucenia skargi. Jednocześnie pouczono skarżącego, że od pisma informującego nie przysługują środki zaskarżenia.
Powyższe pismo doręczone zostało skarżącemu w dniu 13 lutego 2012 r., co potwierdził własnoręcznym podpisem na zwrotnym pocztowym potwierdzeniu odbioru przesyłki.
Do dnia wydania niniejszego postanowienia skarżący nie uiścił wpisu od skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 230 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, do których należy skarga, pobiera się wpis stosunkowy lub stały.
W myśl - znajdującego zastosowanie w niniejszej sprawie - przepisu § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), w sprawach skarg na bezczynność organów administracji publicznej, pobiera się wpis stały w wysokości 100 zł. Wpis ten, stosownie art. 220 § 1 P.p.s.a., winien zostać uiszczony w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
Wezwanie do uiszczenia wpisu w takiej wysokości doręczone zostało skarżącemu w dniu 31 października 2011 r. Skarżący złożył jednak wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia go od kosztów sądowych. Postępowanie w tym przedmiocie zakończone zostało wydaniem postanowienia o odmowie przyznania skarżącemu prawa pomocy. Wobec tego konieczne było ponowne wezwanie A. C. do wykonania obowiązku uiszczenia wpisu od skargi.
Pismo informujące o powyższym obowiązku doręczono skarżącemu skutecznie w dniu 13 lutego 2012 r. Zakreślony przez Sąd siedmiodniowy termin do uiszczenia wpisu rozpoczął zatem bieg w dniu 14 lutego 2012 r. i upłynął z końcem dnia 20 lutego 2012 r. (poniedziałek).
Pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia o skutkach nieuiszczenia wpisu, do dnia upływu zakreślonego terminu, skarżący nie uiścił wymaganego wpisu. Uznać tym samym należało, że w sprawie zaistniała przesłanka do odrzucenia skargi, określona w art. 220 § 3 P.p.s.a., zgodnie z którym skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd.
W tym stanie rzeczy, na podstawie cyt. wyżej art. 220 § 3 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.