Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego E. W. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi S. P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę Strzeleckiego w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę postanawia: przyznać radcy prawnemu E. W. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu S. P., obejmujące wynagrodzenie w kwocie 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złoty i czterdzieści groszy), zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złoty i czterdzieści groszy).
Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę S. P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę Strzeleckiego, w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę.
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2017 r., starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu, m.in. ustanowił S. P. radcę prawnego z urzędu. Na tej podstawie, Okręgowa Izba Radców Prawnych w Opolu wyznaczyła na pełnomocnika skarżącego radcę prawnego E. W., wykonującą zawód w Kancelarii Radcy Prawnego w [...], przy ul. [...].
Następnie, pełnomocnik sporządziła i złożyła w tut. Sądzie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej i oświadczyła jednocześnie, że koszty pomocy nie zostały opłacone w całości, ani w części. W aktach sprawy znajduje się zarządzenie sędziego sprawozdawcy, z którego wynika, że w stosunku do opisanej opinii brak jest podstaw do zastosowania art. 177 § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (por. k-238 akt).
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz.718 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Przedmiotem niniejszego orzeczenia są koszty pełnomocnika wyznaczonego z urzędu, poniesione w związku ze sporządzoną opinią o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Przy rozpoznawaniu przedmiotowego wniosku zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715). Wprawdzie niniejsze postępowanie sądowe zostało zainicjowane przed wejściem w życie tego aktu wykonawczego (czyli przed 2 listopada 2016 r.), to już zakończenie postępowania sądowego pierwszej instancji (czyli wydanie przez tutejszy Sąd wyroku oddalającego skargę) nastąpiło po tej dacie, a mianowicie 1 grudnia 2016 r. W rezultacie, przepisy przejściowe wyrażone w § 22 rozporządzenia, nakazujące stosowanie przepisów dotychczasowych (to jest wcześniej obowiązujących rozporządzeń), nie mają w tym przypadku zastosowania.
Jak wynika z § 2 rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego ustanowionego z urzędu. Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4 tego aktu. Z kolei § 4 ust. 2 przywołanego przepisu umożliwia ustalenie opłaty w wysokości wyższej, a nieprzekraczającej 150 % opłaty ustalonej w ust. 1 uzależniając to od uwzględnienia nakładu pracy radcy prawnego, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; wartości przedmiotu sprawy; wkładu radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie oraz od stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia, referendarz postanowił o przyznaniu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w kwocie 221,40 zł.
Składa się na nią wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, ustalone na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia, w kwocie 180 zł, określonej w § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b tego aktu (odpowiadającej 75 % opłaty wskazanej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) podwyższone - stosownie do § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 41,40 zł.
O powyższym referendarz działając na zasadzie art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.