Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński - spr. po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. N. na bezczynność Burmistrza Olesna w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przywrócenie zjazdu z drogi publicznej postanawia odrzucić skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, I. N. uczyniła bezczynność Burmistrza Olesna w sprawie rozpatrzenia wniosku o przywrócenie zjazdu z drogi publicznej. W ocenie skarżącej, organ naruszył art. 29 ustawy o drogach publicznych oraz zasady postępowania administracyjnego, co czyni zasadnym stwierdzenie, że w sprawie doszło do bezczynności organu, a bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Z akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 18 kwietnia 2019 r. skarżąca zwróciła się jako właścicielka działki nr ewid. a, położonej przy ul. [...] w miejscowości [...] (gmina [...]) o wybudowanie zjazdu z drogi publicznej urządzonej na działce nr ewid. b na teren działki skarżącej. Przedmiot żądania wynikł z okoliczności realizacji "Budowy ścieżki rowerowej relacji [...] - [...] wzdłuż drogi krajowej nr [...] (I etap: od [...] nr [...] do ul. [...] w [...])" i związanej z tym przebudowy zjazdu z drogi krajowej urządzonej na działce nr ewin. c (ul. [...]) na drogę urządzoną na działce nr ewid. b. W ocenie skarżącej, skutkiem opisanej inwestycji, zlikwidowano zjazd na działkę należącą do skarżącej.
W odpowiedzi na skargę, Burmistrz Olesna wniósł o jej odrzucenie, bądź ewentualnie o jej oddalenie. W ocenie organu, sprawa objęta skargą nie należy do kognicji sądów administracyjnych, a wobec tego skarga ta jest niedopuszczalna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
W pierwszej kolejności Sąd zobowiązany jest do zbadania z urzędu dopuszczalności skargi ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) - zwanej dalej: "p.p.s.a." Jednym zaś z warunków dopuszczalności skargi jest pozostawanie sprawy, której ona dotyczy, w kognicji sądu administracyjnego. Stosownie bowiem do treści art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, 868, 996, 1579 i 2138 oraz z 2017 r. poz. 935), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, 648, 768 i 935), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947, z późn. zm.), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;