Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. B. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. B. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu w przedmiocie ustalenia prawa do emerytury postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
J. B. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, na przewlekłe prowadzenie postępowania o ustalenie prawa do emerytury. W skardze ww. powołał się na znak pisma z dnia 27 kwietnia 2016 r. o przedłużeniu terminu na załatwienie sprawy. Z akt sprawy wynika, że w dniu 23 marca 2017 r. ZUS O/Opole odmówił skarżącemu prawa do emerytury, wobec nieudokumentowania wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych, a skarga na przewlekłość postępowania została wniesiona przesyłką pocztową w dniu 22 marca 2017 r. (por. koperta, k-14 akt sądowych). Wraz ze skargą J. B. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy.
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego do jej rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 243 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.", prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy nie przysługuje jednak stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi (art. 247 P.p.s.a.).
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie i doktrynie poglądem, skarga jest oczywiście bezzasadna wtedy, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (patrz: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz., Jan Paweł Tarno, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004 r., str. 320-321; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt I OZ 788/09, dostępne w programie komputerowym LEX, pod numerem 552419). W szczególności dotyczy to sytuacji, w której skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 P.p.s.a. (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz., Warszawa 2010, s. 573), w tym również wówczas, gdy rozpoznanie sprawy będącej przedmiotem skargi, nie należy do właściwości sądów administracyjnych (por. B.Dauter, Zarys metodyki pracy sędziego sądu administracyjnego, LexisNexis, Warszawa 2008 r., s. 473).
Takie okoliczności zachodzą w niniejszej sprawie.
Przedmiotem rozpoznawanej skargi jest przewlekłe prowadzenie postępowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu w przedmiocie ustalenia prawa do emerytury. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.) - zwana dalej: "P.p.s.a.", sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Sądy administracyjne powołane są do rozpoznawania spraw administracyjnych, to znaczy spraw z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz innych spraw, do których stosuje się na mocy przepisów szczególnych przepisy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (art. 1 i 2 P.p.s.a.). Kontrola sądów administracyjnych polega na sprawdzaniu zgodności z prawem działalności administracji publicznej i polega na orzekaniu w sprawach skarg wniesionych przez uprawnione podmioty w sprawach podlegających właściwości sądów administracyjnych. Zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a., kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: