Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi W. J. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie niezastosowania środka egzekucyjnego postanawia odrzucić skargę
II SAB/Rz 39/05
Uzasadnienie
W skardze na bezczynność W. J. zarzuciła Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego brak czynności w przedmiocie zastosowania środka egzekucyjnego. W pisemnych motywach, skarżąca podniosła, iż wyrokiem z dnia 4 lutego 2005 r., sygn. akt SA/Rz 665/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę J. i J. G. w przedmiocie zastosowania środka egzekucyjnego, który miałby na celu przymuszenie J. i J. G. do rozbiórki samowoli budowlanej.
W odpowiedzi na powyższą skargę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał, iż w wyniku kontroli przeprowadzonej w dniu 11 października 2005 r. ustalono, iż budynek gospodarczy objęty nakazem rozbiórki został rozebrany przez J. G.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył co następuje: Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. 153, poz. 1270 ze zm.) - określonej dale jako P.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej obejmująca m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów administracji w przypadkach określonych w p 2 pkt 1-4 tego artykułu, tj. gdy w sprawie powinna być wydana decyzja administracyjna, postanowienie w postępowaniu administracyjnym, na które służby zażalenie, albo kończące postępowanie lub rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienie w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie oraz na inne niż wymienione powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Do skargi na bezczynność mają zastosowanie wszelkie unormowania dotyczące warunków wnoszenia skarg do sądu administracyjnego. Jednym z nich - w myśl art. 52 § 1 P.p.s.a. - jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie - art. 52 § 2 P.p.s.a.
W administracyjnym toku instancji oznacza to wyczerpanie trybu przewidzianego w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1078 ze zm.), w myśl którego na nie załatwienie sprawy w kodeksowo określonych terminach służy stronie zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Oznacza to, że w każdym przypadku przed wniesieniem skargi na bezczynność organu do sądu konieczne jest uprzednie zastosowanie trybu, o którym mowa w tym przepisie.
Przekładając te rozważania na realia niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż organem właściwym do rozpoznania sprawy w I instancji był Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, zaś organem II instancji Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego. Zatem dla skutecznego złożenia skargi na bezczynność, koniecznym było wcześniejsze wniesienie zażalenia do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Dopiero zajęcie stanowiska przez ten organ czyniło by zadość wymogowi wyczerpania toku instancji i dawało tym samym sądowi możliwość merytorycznego rozpoznania wniesionej skargi.
Na wezwanie Sądu, skarżąca nadesłała odpowiedź wyjaśniając, że nie wniosła zażalenia do organu II instancji przed wniesieniem skargi. Skoro skarżąca wniosła skargę na bezczynność bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, z pominięciem trybu zażaleniowego, co z uwagi na jej przedwczesność stanowi naruszenie przepisów postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym, skutkuje to jej odrzuceniem z uwagi na niewyczerpanie ustawowego trybu postępowania i związaną z tym niedopuszczalność skargi.
Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 ustawy P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.