Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Grochowska-Jung, Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Asesor WSA - Jarosław Trelka, Protokolant - Bartosz Piwoński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2008 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] na bezczynność Prokuratora Krajowego w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej na wniosek z dnia [...] stycznia 2005 r. postanawia - umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie
Stowarzyszenie [...] wnioskiem z dnia [...] stycznia 2005 r. zwróciło się do Prokuratora Krajowego o udzielnie informacji publicznej w formie przesłania na adres Stowarzyszenia "kserokopii niżej podanych pism lub stanowisk:
1. Ministra Sprawiedliwości Departament Sądów ([...] z dnia [...] grudnia 2003 roku),
2. Biura Postępowania Przygotowawczego Prokuratury Krajowej ([...] z [...] listopada 2003 roku)."
Dyrektor Biura Postępowania Przygotowawczego Prokuratury Krajowej pismem z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] poinformował skarżącego, że pismo z dnia [...] listopada 2003 r. o nr [...], skierowane do Dyrektora Departamentu Legislacyjno - Prawnego Ministerstwa Sprawiedliwości, ma charakter wewnętrznej korespondencji między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa Sprawiedliwości i nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W tej sytuacji brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku. Natomiast kopia wniosku w zakresie dotyczącym udzielenia informacji publicznej określonej w punkcie 1, przekazana została z Biura Ministra do Departamentu Sądów Powszechnych Ministerstwa Sprawiedliwości, ponieważ dotyczy pisma tej właśnie jednostki organizacyjnej.
Stowarzyszenie [...] w dniu [...] lutego 2005 r. złożyło do Prokuratora Generalnego zażalenie w powyższej sprawie i w uzasadnieniu stwierdziło, że organ jest zobowiązany udzielić informacji niezwłocznie i o czynnościach tych powinien być powiadomiony wnioskodawca. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie organ nadal nie udzielił odpowiedzi na wniosek z dnia [...] stycznia 2005 r.
Dyrektor Biura Postępowania Przygotowawczego Prokuratury Krajowej pismem z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] poinformował skarżącego, że odpowiedział już skarżącemu na jego wniosek, we wskazanym już piśmie z dnia [...] stycznia 2005 r. i dołączył jego kopię.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] maja 2006 r., Stowarzyszenie [...] zarzuciło Prokuratorowi Krajowemu naruszenie prawa materialnego poprzez jego niezastosowanie lub błędną interpretację, a to: art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W konsekwencji wniosło o stwierdzenie naruszenia prawa przez Prokuratora Krajowego polegające m.in. na nieudzieleniu wnioskowanej informacji publicznej oraz niepowiadomienie o sposobie rozpatrzenia wniosku W tej sytuacji wniosło o nakazanie organowi załatwienia wniosku w terminie 3 dni oraz stwierdzenie, iż udzielane informacje mają charakter publiczny, a ponadto zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu natomiast podano, że udzielenie informacji powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, jednak w terminie nie dłuższym aniżeli 14 dni, a jest ona udostępniania w formie i w sposób zgodny z wnioskiem po myśli art. 14 ust. 1 ustawy, chyba że organ nie ma możliwości technicznych na takie udostępnienie. W tej sytuacji jest zobowiązany do poinformowania wnioskodawcy o innym sposobie jej udostępnienia, zaś odmowa powinna zapaść w formie decyzji. O czynnościach i decyzjach winien powiadomić wnioskującego. Podobnie rzecz się ma, gdy informacja nie może być udzielona w terminie określonym w art. 13 ust. 1 ustawy i w tej sytuacji organ jest zobowiązany do powiadomienia wnioskodawcy o powodach zwłoki i terminie udostępnienia. Natomiast w przedmiotowej sprawie pomimo upływu roku, Stowarzyszenie nie otrzymało określonej prawem odpowiedzi, ani też wnioskowanej informacji. Natomiast w sytuacji, gdy takie pisma zostały wysłane, Stowarzyszenie wnosi o dostarczenie dowodów na ich doręczenie, przy czym o charakterze informacji publicznej przesądza art. 1 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 ustawy.