Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. i M. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na bezczynność Burmistrza Gminy T. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zbiornika na nieczystości płynne postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Skarżący w dniu 23 marca 2009 r. złożyli na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych i ustanowienia adwokata wskazując w uzasadnieniu, że łączny ich dochód wynosi 2.195 zł.
W piśmie z dnia 31 marca 2009 r. wnioskodawcy poinformowali, że ponoszą następujące wydatki: opłata za energię elektryczną- 100-200 zł; za gaz- 50 zł; za telefon- 80 zł; za wodę- 20 zł; koszt leków "ratujących życie"- ok. 100-150 zł. Dodali, że na dotychczasowe koszty postępowań ich syn musiał dla nich zaciągnąć kredyt w wysokości 20.000 zł, którego środki się aktualnie kończą. Oświadczyli, że znane są Sądowi koszty wydatku na list polecony, ksero i dojazd na punkt ksero i pocztę, a na sam koszt dojazdu do Sądu wydatkują 20 zł.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - zwanej dalej u.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)).
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. Jest to następstwem nie wykazania należycie przez wnioskodawców spełniania przesłanki do przyznania prawa pomocy we wnioskowany zakresie. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien być sporządzony w sposób rzetelny, powinny znaleźć się w nim wszelkie informacje niezbędne do oceny sytuacji majątkowej wnioskodawcy i okoliczności te -na żądanie Sądu- winny być należycie udokumentowane (art. 255 u.p.s.a.). W ocenie Sądu wnioskodawcy nie wyjaśnili i nie udokumentowali kilku istotnych okoliczności, które mogą kształtować ich sytuację finansową np. nie udokumentowali wysokości wydatków (m.in. wyżej wymienionych) swojej rodziny; nie przedłożyli aktualnego zaświadczenia o wysokości uzyskiwanych dochodów (złożone do akt odcinki emerytur są z września i listopada 2008 r.); nie wykazali wskazywanego we wniosku faktu swojego zadłużenia i jego wysokości; nie udowodnili również dlaczego nie mogą sfinansować przedmiotowego opłat sądowych ze źródła (kredytu), z którego czerpali (i czerpią) środki na pokrycie kosztów w innych postępowaniach; nie wyjaśnili dlaczego - mając na uwadze przedstawianą przez nich jako tragiczną swoją sytuację materialną - nie sprzedają posiadanych działek nr 96/1 i 96/2 w N. D. o pow. 2500 m2 i nie wyjaśnili czy czerpią korzyści z ww. działek m.in. poprzez dzierżawę np. pod tablice reklamowe.
Przyznanie prawa pomocy, to w istocie "kredytowanie" kosztów postępowania z budżetu Państwa (czyli jest to dodatkowe obciążenie innych obywateli) i dlatego winno być udzielane wyjątkowo. W przypadku ubogiego społeczeństwa, jakim jest społeczeństwo polskie, prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które powinny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami. Do oceny możliwości uiszczenia przez skarżących kosztów sądowych nie jest istotne źródło, z którego czerpią oni środki na koszty swego utrzymania (może to być m.in. wsparcie finansowe najbliższej rodziny np. syna czy pożyczka od osób trzecich).