Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA - Olga Białek po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółki A z siedzibą w K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy Ś. w sprawie rozpatrzenia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie zbiornika magazynowego asfaltu postanawia odrzucić skargę.
Spółka A z siedzibą w K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy Ś. w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn. "Budowa zbiornika magazynowego asfaltu o pojemności V= 2000m3 na terenie Terminalu [...] w Ś. przy ul. [...]".
Pismem z dnia 22 października 2007 r. Sąd wezwał pełnomocnika skarżącej do oświadczenia się, czy przed wniesieniem skargi strona składała zażalenie na bezczynność do organu wyższego stopnia w trybie art. 37 § 1 k.p.a.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie pełnomocnik Spółki pismem z dnia 5 listopada 2007 r. oznajmił, że przed wniesieniem skargi do Sądu, skarżąca nie składała zażalenia na bezczynność do organu wyższego stopnia, natomiast pismem z dnia 21 maja 2007 r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zdaniem strony skarżącej nie przysługiwało jej prawo zaskarżenia bezczynności organu w trybie przepisu art. 37 § 1 k.p.a., gdyż nie wystąpiła wskazana w tym przepisie sytuacja przekroczenia określonego przez organ terminu. Burmistrz konsekwentnie wyznaczał bowiem kolejne terminy załatwienia sprawy na podstawie art. 36 § 1 k.p.a. /przed jego upływem wyznaczał nowy, późniejszy/ - i w ten sposób nigdy nie naruszył wyznaczonego przez siebie terminu. W konsekwencji nie wystąpiła też sytuacja przekroczenia terminu załatwienia sprawy wymagana dla zaskarżenia bezczynności do organu wyższego stopnia. Dlatego w ocenie skarżącej - przed wniesieniem skargi do sądu - konieczne był skorzystanie ze środka prawnego przewidzianego w art. 52 § 4 przywołanej wyżej ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W trybie art. 51 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ - zwanej dalej p.p.s.a, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia przewidziany w ustawie /§ 2 art. 51/.
Stosownie do art. 3 § 1 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sądy te rozpoznają skargi również na bezczynność organów administracji publicznej, gdy organ - w przewidywanym przepisami terminie - nie wyda któregokolwiek z wymienionych w pkt 1-4 ustawy aktów administracyjnych. Oznacza to, że w przypadku niewydania decyzji, postanowienia na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także rozstrzygającego sprawę co do istoty oraz innego niż wymienione akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, każdy kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, jest uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego /art. 50 § 1 p.p.s.a/.