Dnia 29 lipca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda - Lenczewska, Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień (spr.), Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lipca 2015 roku sprawy z wniosku S. M. o wymierzenie Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w B. grzywny za nieprzekazanie sądowi w terminie skargi p o s t a n a w i a: 1. wymierzyć Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w B. grzywnę w kwocie 200 (dwieście) złotych za nieprzekazanie sądowi w terminie skargi z dnia 4 marca 2015 roku na bezczynność w przedmiocie wniosku dotyczącego samowolnego wybudowania przyłączy kanalizacji deszczowej; 2. zasądzić od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. na rzecz S. M. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. LS
W dniu 28 kwietnia 2015 r. S. M. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z wnioskiem o wymierzenie Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w B. grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U.
z 2012 r., poz. 270 ze zm.), przywoływanej dalej w skrócie jako "p.p.s.a.", za nieprzekazanie skargi z dnia 4 marca 2015 r. na bezczynność tego organu w przedmiocie załatwienia sprawy dotyczącej samowolnego wybudowania przyłączy kanalizacji deszczowej do budynku handlowego, położonego w B. przy ul. A 6c na działce nr 340/24, złożonej w organie w dniu 10 marca 2015 r.
Ponadto strona wniosła o zasądzenie w trybie art. 200 p.p.s.a. kosztów postępowania sądowego.
Odpowiadając na wniosek Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. wniósł o jego odrzucenie i wskazał, że skarga S. M. z dnia 4 marca 2015 r. wpłynęła do organu w dniu 10 marca. Akta sprawy wraz ze stosownymi wyjaśnieniami przekazano do sądu przy piśmie z dnia 20 kwietnia 2015 r.
Jednocześnie PINB przyznał, że wniosek S. M. jest uzasadniony, a zaniedbanie w terminowym przekazaniu skargi jest od niego niezależne. Brak odpowiedniej kadry pracowniczej, liczne rozbudowane postępowania administracyjne oraz konieczność podjęcia natychmiastowych działań w przypadku wystąpienia zagrożenia zdrowia i życia mieszkańców powiatu powoduje niezależne od niego zaniedbania w terminowym załatwianiu spraw. Szeroki zakres ustawowych kompetencji organu nadzoru budowlanego przy niewielkiej liczbie pracowników powoduje, iż organ staje przed wyborem mniejszego zła wybierając kontrole, gdzie ewidentnie występuje bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia ludzi, narażając się tym samym na bezczynność w innych ważnych sprawach m.in. w terminowym przekazaniu skarg.
W chwili obecnej organ posiada kadrę techniczną w postaci Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz jednego inspektora, trzech referentów, którzy na dzień dzisiejszy muszą obsłużyć i zapewnić bezpieczeństwo mieszkańcom ponad 113 tysięcznego powiatu o obszarze 971 km2, na terenie którego zlokalizowane są duże strefy przemysłowe m.in. A S.A. Brak zrozumienia problemu błędów ustrojowych przez organy zwierzchnie powoduje, iż organ szczebla powiatowego sam musi rozwiązywać problem braku środków finansowych na prawidłowe funkcjonowanie. Dodatkowe obciążenie inspektoratu grzywnami za bezczynność czy też przewlekłość nie pomoże w ulepszeniu pracy jednostki, która poprawić się może jedynie w przypadku zwiększeniu kadry inspektoratu, na co potrzebne są środki finansowe, których w budżetówce na chwilę obecną nie ma.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Wniosek o wymierzenie grzywny jest uzasadniony.
Stosownie do treści art. 54 § 2 p.p.s.a. organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Z kolei w myśl art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6, a więc do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.