Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak-Janik po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym z wniosku T. R. o przyznanie prawa pomocy w sprawie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 21 czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie prawa pomocy w sprawie usług opiekuńczych postanawia: 1) ustanowić dla T. R. adwokata, 2) umorzyć postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
T. R., złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, wniosek o przyznanie prawa pomocy, poprzez ustanowienie pełnomocnika do wniesienia skargi. We wniosku wskazał, że przedmiotem zaskarżenia zamierza uczynić decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 21 czerwca 2013 r., nr [...], w sprawie usług opiekuńczych.
Decyzja ta, w kserokopii, została przez organ przesłana na wezwanie tut. Sądu. Razem z nią przesłano kopię zwrotnego potwierdzenia jej odbioru przez T. R., wynika z niej, że odbiór ten nastąpił w dniu 22 września 2017 r.
Uzasadniając wniosek T. R. wskazał na swoja złą sytuację finansową, utrzymuje się, bowiem z renty inwalidzkiej. Wnioskodawca podkreślił, że pomoc fachowego pełnomocnika jest mu potrzebna do obrony jego interesów. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawca podał, że samotnie prowadzi gospodarstwo domowe. Mieszka w lokalu socjalnym o powierzchni [...] m2; jego renta inwalidzka wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym wynosi 959,59 zł brutto, na dowód czego przesłał zaświadczenie z ZUS Oddział w [...] -Inspektorat w [...] z dnia 7 września 2017 r. Wskazał, że gospodarstwo domowe prowadzi sam, miesięczne opłaty podstawowe to czynsz, wywóz odpadów komunalnych, energia elektryczna, wydatki na artykuły spożywcze, środki czystości i higieny osobistej, leki, odzież i bieliznę
Wnioskodawca wniósł o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika.
Zgodnie z art. 239 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. T. R. zamierza wnieść skargę na decyzję dotyczącą usług opiekuńczych, a zatem świadczenia z pomocy społecznej, wobec tego z mocy samej ustawy P.p.s.a., został zwolniony z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Postępowanie, zatem z jego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowe, należało, więc rozpoznać jego wniosek w części obejmującej ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Postępowanie natomiast z wniosku T. R. w tym zakresie, jako bezprzedmiotowe na zasadzie art. 249 a P.p.s.a., zgodnie, z którym jeżeli rozpoznanie wniosku stało się bezprzedmiotowe, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., wnioskodawca powinien wykazać, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Natomiast orzekający w przedmiocie wniosku powinien wskazać, z jakich względów uznał, że żądanie strony jest, bądź nie jest zasadne. Z jednej strony uwzględnia, więc wysokość kosztów postępowania, jakie strona musi ponieść, a z drugiej jej sytuację finansową, na którą składają się przede wszystkim uzyskiwane przez stronę dochody i posiadany majątek.
Przywołane regulacje są przejawem intencji ustawodawcy, który tworząc instytucję prawa pomocy, miał na celu umożliwienie dochodzenia słusznych praw przed sądem, osobom o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym.
Uwzględniając powyższe, referendarz sądowy oceniając złożony wniosek wziął pod uwagę, że wnioskodawca nie ma żadnego majątku nieruchomego, czy ruchomego, otrzymuje jedynie dochód z renty inwalidzkiej i dodatku pielęgnacyjnego.
W związku z poczynionymi ustaleniami, mając na uwadze sytuację majątkową wnioskodawcy oraz zły stan jego zdrowia spowodowany inwalidztwem, oraz przeciętne znane mu z doświadczenia życiowego koszty utrzymania mieszkania, opłacenia mediów, wydatków na żywność, środki higieny i czystości, a także leki, orzekający uznał, że może on mieć trudności z wygospodarowaniem środków na opłacenie pełnomocnika z urzędu, bez uszczerbku swojego koniecznego utrzymania, a zatem spełnia przesłankę do przyznania mu prawa pomocy w zakresie częściowym.
Orzekający postanowił w związku z tym przyznać mu prawo pomocy w tym zakresie i ustanowić dla niego pełnomocnika z urzędu.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. w związku z art. 258 § 1 i 2 pkt 7 P.p.s.a., orzeczono, jak w punkcie 1 sentencji, a na podstawie art. 239 pkt 1 lit. a w związku z art. 249 a w związku z art. 258 § 1 i 2 pkt 7 P.p.s.a., jak w punkcie 2 sentencji.