Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Sudoł po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Wójta Gminy D. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 3 lutego 2021 r., nr [...] w przedmiocie dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika postanawia: odrzucić sprzeciw.
Wójt Gminy D. decyzją z dnia 21 grudnia 2020 r. odmówił A. Sp. z o. o. z siedzibą w S. dofinansowania kosztów poniesionych na kształcenie młodocianego pracownika w celu nauki zawodu w ramach przygotowania zawodowego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] - po rozpatrzeniu odwołania A. Sp. z o. o. - decyzją z dnia 3 lutego 2021 r. uchyliło zaskarżoną decyzję Wójta Gminy D. w całości i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.
Na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] Wójt Gminy D. pismem z dnia 1 marca 2021 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sprzeciw, zarzucając jej naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.; zwanej dalej jako: "k.p.a.").
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Merytoryczne rozpatrzenie sprzeciwu w postępowaniu przed sądem administracyjnym każdorazowo poprzedza analiza wymogów jego dopuszczalności. Postępowanie sądowoadministracyjne może się bowiem toczyć wyłącznie na skutek prawnie dopuszczalnego oraz skutecznie wniesionego sprzeciwu.
Stwierdzenie niespełnienia którejkolwiek z przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie sprzeciwowi dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jego odrzucenia. Niedopuszczalność sprzeciwu może mieć miejsce zarówno z przyczyn przedmiotowych, jak i podmiotowych. Jedną z przyczyn o charakterze podmiotowym jest wniesienie sprzeciwu przez nielegitymowany do tego podmiot. Ustalenie zatem zakresu tej legitymacji musi nastąpić w postępowaniu wstępnym, a oczywisty brak legitymacji do wniesienia sprzeciwu jest podstawą do jego odrzucenia (por. wyrok NSA z dnia 8 marca 2005 r., sygn. akt OSK 1229/04).
Zgodnie z art. 64a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; powoływanej dalej jako: "p.p.s.a.") od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 k.p.a. skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw. Do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, o ile ustawa nie stanowi inaczej (64b § 1 p.p.s.a).
Art. 50 § 1 i 2 p.p.s.a. stanowi zaś, że uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka, organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym oraz inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Uprawnienie do złożenia skargi, a na podstawie art. 64b § 1 p.p.s.a. również sprzeciwu, opiera się zatem na kryterium interesu prawnego rozumianego jako istnienie związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków podmiotu, a zaskarżonym aktem lub czynnością.
W orzecznictwie sądów administracyjnych i w doktrynie wskazuje się, że organ, który w pierwszej instancji wydał rozstrzygnięcie w sprawie, nie jest uprawniony do wniesienia w tej sprawie skargi (odpowiednio sprzeciwu) do sądu administracyjnego, chociażby sprawa dotyczyła jego interesu prawnego lub reprezentowanego przez niego podmiotu. W jednym postępowaniu nie może mieć bowiem miejsce łączenie funkcji procesowych organu prowadzącego postępowanie i strony tego postępowania, gdyż niedopuszczalne jest, aby ten sam podmiot działał jako organ administracji publicznej, a następnie składał skargę (odpowiednio sprzeciw) na akt organu odwoławczego o odmiennej treści (por. wyrok NSA z dnia 3 lutego 2006 r., sygn. akt I OSK 824/05, akceptowany przez J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010 r., str. 102; T. Woś, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wyd. LexisNexis, Warszawa 2009 r., s. 273; wyrok NSA z 1 lutego 2006 r., sygn. akt I OSK 386/05; postanowienie NSA z dnia 2 marca 2005 r., sygn. akt II GSK 387/05; wyrok NSA z dnia 3 lipca 2007 r., sygn. akt I OSK 931/07; postanowienie NSA z dnia 24 stycznia 1997 r., sygn. akt IV SA 802/95; uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 19 maja 2003 r., sygn. akt OPS 1/03; postanowienie NSA z dnia 4 stycznia 2012 r., sygn. I OZ 1085/11).