Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu K. J. od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/Gd 790/17 na posiedzeniu niejawnym wniosku K. J. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego skargi na uchwalę Rady Miejskiej z dnia 26 czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie zmiany nazwy ulicy postanawia: utrzymać w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 29 listopada 2017 r. o przyznaniu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Pismem z dnia 20 lipca 2017 r. K. J. (dalej także jako "skarżący", "wnioskodawca") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwalę Rady Miejskiej w Nr [...] z dnia 26 czerwca 2017 r. w sprawie zmiany nazwy ulicy [...] na ulicę [...].
Następnie, pismem z dnia 12 października 2017 r. skarżący zwrócił się z wnioskiem o "całkowite zwolnienie go od kosztów w niniejszej sprawie". W uzasadnieniu wskazał, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, utrzymuje się z renty w wysokości 850 zł netto. Posiada mieszkanie o pow. 30 m2. Jego wydatki przewyższają uzyskiwane dochody, więc nie zawsze ma możliwość uregulowania opłat w terminie. Załączył do wniosku m.in. wezwania do zapłaty od dostawcy prądu, usługodawcy telekomunikacyjnego, [...] Sp. z o.o. w C., dostawcy gazu.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2017 r. referendarz sądowy przyznał K. J. prawo pomocy przez zwolnienie od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Na podstawie przedłożonych dokumentów referendarz uznał, że obecnie wnioskodawca nie dysponuje środkami, które mógłby przeznaczyć na uiszczenie kosztów sądowych.
Pismem z dnia 27 listopada 2017 r. wnioskodawca złożył sprzeciw od powyższego postanowienia referendarza sądowego, gdyż nie został mu przyznany adwokat z urzędu. Twierdził, że nie jest profesjonalistą i będzie potrzebował adwokata, zwłaszcza, że skarży uchwałę Rady Miejskiej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W myśl art. 260 § 1 z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - dalej jako "p.p.s.a.") rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowienia referendarza sądowego, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza zmienia lub utrzymuje w mocy.
Zgodnie z art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Przytoczone wyżej przepisy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 p.p.s.a. Zatem rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z tego prawa, zaś rozstrzygnięcie sądu w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę wykazane.
Udzielenie prawa pomocy w najszerszym zakresie dopuszczalne jest w sytuacji niemożności poniesienia przez stronę jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Natomiast częściowe prawo pomocy wchodzi w grę w razie, gdy strona nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Zdaniem Sądu rozstrzygniecie referendarza sądowego w sprawie jest prawidłowe.
Należy zauważyć, że w piśmie z dnia 12 października 2017 r. skarżący złożył wniosek o "całkowite zwolnienie od kosztów w niniejszej sprawie". Z kolei w formularzu PPF przesłanym w dniu 21 listopada 2017 r. nie została wypełniona rubryka 4 określająca zakres żądania, tzn. czy dotyczy zwolnienia od kosztów sądowych i w jakim zakresie oraz przyznania profesjonalnego pełnomocnika. Referendarz był zatem związany zakresem wniosku określonym w piśmie z dnia 12 października 2017 r., a zatem - zdaniem Sądu - należy uznać, że do chwili złożenia sprzeciwu wnioskodawca nie wnosił o przyznanie pełnomocnika z urzędu, natomiast jego wniosek o zwolnienie z ponoszenia kosztów sądowych został zasadnie uwzględniony w całości.
Mając na uwadze okoliczności sprawy Sąd potraktował twierdzenia zawarte w sprzeciwie jako nowy wniosek o przyznanie adwokata z urzędu, który zostanie rozpoznany we właściwym trybie.
Z podanych względów Sąd, na podstawie art. 260 § 1 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.