Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman po rozpoznaniu w dniu 26 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie decyzji zmieniającej decyzję w przedmiocie wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej w kwestii wniosku o przyznanie skarżącej prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Wraz ze skargą, skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy. Z wypełnionego urzędowego formularza PPF wynika, że wniosek ten obejmował żądanie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika procesowego w osobie adwokata.
Skarżąca oświadczyła, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Mieszka ona w lokatorskim spółdzielczym mieszkaniu o powierzchni 36 m2.
Strona oświadczyła, że nic nie posiada. Żadnych ruchomości, nieruchomości, żadnych oszczędności, ani przedmiotów o wartości przekraczającej kwotę 3.000 euro.
Na jej dochody składa się wyłącznie świadczenie emerytalne, które zamyka się w kwocie 1.122,36 zł. Świadczenie to objęte jest postępowaniem egzekucyjnym, w efekcie czego strona dostaje "na rękę" jedynie 671,76 zł.
W tym stanie rzeczy, referendarz sądowy pismem z dnia 14 sierpnia 2012 r. wezwał stronę skarżącą do uzupełnienia i uprawdopodobnienia danych zawartych we wniosku poprzez nadesłanie szeregu dokumentów, mających zobrazować jej rzeczywisty i aktualny stan majątkowy. Wezwanie to miało na celu uzupełnienie i udokumentowanie danych zawartych we wniosku o prawo pomocy.
W odpowiedzi na to wezwanie, wnioskodawca nadesłała: zaświadczenie z ZUS o wysokości zajęć komorniczych, przedmiotem których jest jej świadczenie emerytalne i zaświadczenie o wysokości jej emerytury; potwierdzenie dokonania przez stronę wypłaty kwoty 661 zł z konta bankowego, które posiada w [...]oraz kwoty 500 zł z [...]; druk z ZUS wskazujący na wysokość jej emerytury; oraz poświadczenie zameldowania na pobyt stały, z którego wynika, że w jej miejscu zamieszkania zameldowana jest jedynie sama skarżąca.
W piśmie przewodnim z dnia 31 sierpnia 2012 r. skarżąca oświadczyła, że jej miesięczne wydatki kształtują się następująco: koszty listów poleconych do sądów (60 zł); faxy urzędowe (18 zł); utrzymanie (400 zł); środki czystości (40 zł); telefon (50 zł); światło (22 zł).
Z kolei w piśmie przewodnim z dnia 5 września 2012 r. skarżąca jedynie oświadczyła, że posiada zaległości czynszowe w kwocie 6.500 zł. Opłacała zażalenia w Sądzie w kwocie 30 zł, poza tym skarżąca zleca przepisywanie różnych pism na komputerze. Jak oświadczyła sama strona skarżąca, żadna zarejestrowana branża nie trudni się przepisywaniem pism na komputerze, dlatego przepisują jej pisma różne znane stronie osoby. Koszt przepisania strony A-4 wg jej oświadczenia zamyka się w kwocie 5 zł. W. K. posiada w banku debet na kwotę 500 zł na pokrycie zaległych przepisywań (wg stanu na dzień 4 września 2012 r.). Strona nie posiada żadnych rachunków opłat, z uwagi na to, że nigdy ich nie gromadziła. Żaden Sąd nie żądał nigdy od wnioskodawcy takich rachunków.
Postanowieniem z 20 sierpnia 2012 r. referendarz sądowy odmówił prawa pomocy. Postanowienie to zostało zaskarżone sprzeciwem. W sprzeciwie skarżąca podniosła, jedynie zarzuty przeciwko uprawnieniu referendarza do orzekania w zakresie przyznania prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu na postanowienie referendarza, który nie został odrzucony, postanowienie to traci moc a sprawa podlega rozpoznaniu przez sąd.