Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Anna Apollo Asesor WSA Krzysztof Targoński (spr.) Protokolant stażystka Beata Kapłon po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2006 r. sprawy ze skargi Powiatu B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie radnych - wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym postanawia: odrzucić skargę.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z [...] r. nr [...] Wojewoda [...] stwierdził nieważność uchwały nr [...] Rady Powiatu B. z dnia [...] r. w sprawie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym K. B., powołując się na art. 79 ust. 1 i art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.). W uzasadnieniu wyjaśnił, że w § 1 wskazanej uchwały, Rada Powiatu B. działając na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym nie wyraziła zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym K. B.. Ten przepis stanowi, że rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady powiatu, której radny jest członkiem. Rada powiatu odmówi zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. Wojewoda [...] podniósł dalej, że tak uregulowana ochrona pracy radnego dotyczy wyłącznie sytuacji, kiedy zaistnieje wskazana przesłanka ustawowa. Tymczasem w uzasadnieniu uchwały nie wskazano przyczyn nie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym. Przysługujące radzie powiatu prawo odmowy rozwiązania stosunku pracy z radnym nie dotyczy każdej sytuacji. W wyroku z 6 maja 2003 r., sygn. akt II SA/Kr 363/03 NSA stwierdził, że odmowa wyrażenia zgody na zwolnienie radnego musi być podporządkowana ochronie wartości, które są istotne i chronione przez porządek prawny. Taka uchwała - w ocenie NSA - winna posiadać szczegółowe uzasadnienie. Organ nadzoru stwierdził, że w tej sprawie rada powiatu nie wskazała faktów, które były decydujące dla odmowy, tym samym uchwała jest dowolna i podjęta została bez dogłębnej analizy stanu faktycznego. W demokratycznym państwie prawa obowiązuje zasada związania organów administracji publicznej prawem wyrażonym w art. 7 Konstytucji RP. Każde rozstrzygnięcie organu publicznego powinno być zatem uzasadnione z odwołaniem się do obowiązujących przepisów prawa, organ winien przy tym wykazać, że stosuje normę prawa w okolicznościach wskazanych hipotezą podstawy prawnej i czyni to w sposób określony dyspozycją tej podstawy. Ta reguła obowiązuje również w przypadku podejmowania rozstrzygnięć uznaniowych, które nie mogą być samowolne i arbitralne.
W skardze wniesionej [...] 2005 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach poprzez Wojewodę [...], Rada Powiatu B. wniosła o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego zarzucając naruszenie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym poprzez uznanie, że ochrona stosunku pracy radnego ma zastosowanie tylko i wyłącznie po wystąpieniu przesłanki określonej w tym przepisie oraz, że uchwała powinna zawierać uzasadnienie wskazujące fakty będące przyczyną nie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy. W uzasadnieniu powołując się na wskazany już przepis prawa Rada Powiatu B. stwierdziła, że chroni on radnego przed każdą postacią rozwiązania stosunku pracy pozostawiając w tym zakresie radnym pełną swobodę. Takie stanowisko prezentuje doktryna, między innymi K. Bednarzewski i inni w Komentarzu do ustawy o samorządzie powiatowym, Wydawnictwo prawnicze Lexis Nexis, Warszawa, 2005, s. 159 i następne. Celem omawianego przepisu jest bezwzględna ochrona stosunku pracy radnego. Brak jest ponadto jakiegokolwiek zapisu obligującego Radę do sporządzenia szczegółowego uzasadnienia uchwały podjętej w tym trybie. Na końcu, strona skarżąca wyraziła pogląd, że wskazany przez wojewodę wyrok NSA nie jest źródłem prawa.