Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnej B. A. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu w postępowaniu kasacyjnym w sprawie ze skargi M. H. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić wniosek.
Ustanowiona dla skarżącego na mocy postanowienia z dnia [...] (k. 41 i n.) pełnomocnik, wyznaczona przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w osobie radcy prawnego B. A. - S. (pismo Dziekana OIRP k. 49), wraz ze złożeniem skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 czerwca 2006 r. wniosła o "zasądzenie na rzecz strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych" (k. 55).
Mając na uwadze powyższe zważyć należało, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 02/153/1270 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny (...) otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych (...) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z aktualnie obowiązującymi rozwiązaniami przyjętymi w § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. 02/163/1349 ze zm.) jeśli chodzi o radców prawnych i zawierającym analogiczne uregulowanie jeśli chodzi o adwokatów § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 02/163/1348 ze zm.) wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części.
Skoro zatem w realiach rozstrzyganego przypadku radca prawny nie złożyła takiego oświadczenia, bo nie ma go ani w treści pisma procesowego zatytułowanego "skarga kasacyjna" (k. 55) ani też w późniejszym piśmie procesowym (k. 65 i n.) i nie zostało złożone w postępowaniu przed NSA (odpis protokołu rozprawy przed NSA oraz pismo z 29 maja 2008 r.) zatem przy zastanym układzie procesowym nie istniała inna możliwość jak tylko konieczność oddalenia złożonego wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
W szczególności brak było podstaw, aby wzywać radcę do uzupełnienia wniosku w trybie art. 49 § 1 ppsa w związku z art. 258 §1 i § 2 pkt. 8 ppsa. Dyspozycja normy przepisu art. 49 § 1 ppsa odnosi się bowiem wyłącznie do sytuacji gdy pismo obarczone jest brakami formalnymi. Zgodnie zaś z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia z dnia 14 października 1998r. (sygn. II CKN 687/98 OSNC 1999/3/63), - który zachowuje aktualność na kanwie rozstrzyganego przypadku - oświadczenie to nie stanowi braku formalnego pisma lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku. Będąc nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów stanowi przesłankę do przyjęcia, że praca kwalifikowanego pełnomocnika nie została wynagrodzona w związku z czym zachodzi podstawa poniesienia kosztów z tego tytułu przez Skarb Państwa.
Nie istniała też możliwość wyinterpretowania treści takiego oświadczenia z osnowy wniosku "o zasądzenie na rzecz strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych". Pomijając, że wniosek pochodzi od profesjonalisty, działanie takie prowadziłoby bowiem w istocie do niedopuszczalnego nadawania z urzędu składanym pismom treści, których są one pozbawione.
Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji.