Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Komendanta Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia: I. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
Oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z dwiema córkami.
Określając swój majątek uwidocznił, że w jego skład wchodzi 51 metrowe mieszkanie TBS w Z. Nie posiada żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Stałe miesięczne dochody swego gospodarstwa domowego skarżący oszacował na kwotę 1762,29 zł na którą składa się 636,29 zł przyznanej renty rodzinnej, oraz po 563 zł wynagrodzenia otrzymywanego przez córki za pracę.
Uzasadniając swoje starania odniósł się szeroko do okoliczności sprawy dodając prócz tego wyjaśnienie, że faktycznie renta wypłacana jest mu w kwocie 396,95 zł co zresztą wynika z przedkładanego odcinka a to z uwagi na potrącenia komornicze związane ze sprawą o eksmisję z poprzedniego mieszkania.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 1 ppsa osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym o ile - poza samym wnioskiem (art. 243 ppsa) - złoży oświadczenie którym wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" (art. 252 ppsa), a owa "dokładność" stopniowana jest przekonaniem sądu. Zgodnie bowiem z art. 255 ppsa jeżeli oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych względni wzbudzi wątpliwości można zażądać od strony dodatkowych oświadczeń oraz przedłożenia dokumentów źródłowych. Zestawienie tych przepisów pozwala dojrzeć przyjętą przez ustawodawcę konstrukcję prawną, która opiera się na założeniu, że jeżeli oświadczenie strony pozwala na zorientowanie się co do tego, czy stać ją będzie na uiszczenie wymaganych kosztów a przy tym oświadczenie to nie wzbudza jakichś istotnych wątpliwości względnie jeśli tyczą one nieistotnych składników stanu majątkowego strony lub jej sytuacji rodzinnej to tym samym nie ma obowiązku wzywania strony o składanie dodatkowych oświadczeń czy przedkładanie dokumentów źródłowych. Konkludując należy stwierdzić, że jeżeli na podstawie przyjętego oświadczenia sąd dojdzie do przekonania, że ma do czynienia z osobą "biedną" w potocznym tego słowa znaczeniu lub jeśli stwierdzi, że wymagane koszty pozostają w takiej dysproporcji z deklarowanym przez nią stanem majątkowym, że strony najzwyczajniej albo nie będzie stać na ich pokrycie albo odbędzie się to kosztem istotnego uszczuplenia jej majątku (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa) to może wydać rozstrzygniecie bez konieczności prowadzenia dodatkowych czynności (por. także orz. SN z 25 stycznia 1937 r., C II 2301/36, PPiA 37/2/104).
Odnosząc poczynione uwagi do realiów rozstrzyganego przypadku należy stwierdzić, skarżący złożył wymagane oświadczenie. Wysokość faktycznie dokonywanych wypłat przyznanej renty wykazał zaś stosownym jej odcinkiem z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku. Okoliczności te pozwalają dostrzec, że sytuacja skarżącego jawi się nieszczególnie. Skarżący w zasadzie nie ma żadnego majątku. Natomiast dochody jakimi faktycznie dysponuje trzyosobowe gospodarstwo domowe należą do niskich. Dokonanie prostej operacji arytmetycznej uzmysławia, że środki jakie przypadają na osobę w rodzinie oscylują w okolicach ubóstwa wyznaczonego przepisami ustawy o pomocy społecznej. Biorąc pod uwagę te okoliczności należało w konsekwencji przyjąć, że skarżącego nie będzie stać na opłacenie własnym sumptem ani kosztów sądowych ani poniesienie kosztów kwalifikowanego zastępstwa prawnego. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że dochody jakimi dysponuje gospodarstwo domowe skarżącego wystarczają ledwo co na opędzenie podstawowych potrzeb trzech osób. Oczywistym też pozostaje, że cześć z posiadanych środków finansowych skarżący musi przeznaczać na opłacenie mediów. Przy takich dochodach, braku ich stałości (córki mają pracę tylko na czas określony) oraz nie możności dania zabezpieczenia można przewidzieć w stopniu graniczącym z pewnością, że pożyczek ani kredytów w bankach czy SKOK-ach skarżący nie uzyska.
Z tych względów należy mu się pomoc, o którym to prawie traktują przepisy Oddziału 2 Rozdziału 3 Działu V ustawy z dnia 30 czerwca 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Toteż mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 § 1 pkt. 1 ppsa w związku z art. 245 § 2 ppsa.