Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. B. o ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi J. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia: umorzyć postępowanie wywołane wnioskiem skarżącej.
Skarżąca w złożonym dnia 23 marca 2009 r. na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy sprecyzowanym pismem z dnia 6 maja 2009 r. domagała się ustanowienia radcy prawnego celem sporządzenie przezeń skargi kasacyjnej od wyroku tutejszego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wydanego w dniu 19 marca 2009 r.
Wyjaśniła, że dotychczasowemu pełnomocnikowi, ustanowionemu dla niej z urzędu wypowiedziała pełnomocnictwo gdyż po samodzielnej lekturze orzeczeń SN sądziła, że "czasokres tego jest zawężony do danej instancji".
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do treści art. 243 §2 ppsa przyznanie prawa pomocy przed lub w toku postępowania rozpoznawczego obejmuje także postępowanie egzekucyjne. Wskazując na powyższe zwrócenie uwagi wymaga, że na mocy postanowienia z dnia 8 października 2008 r. (k. 12 i n.) skarżącej zostało już przyznane prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie na jej rzecz radcy prawnego. Z akt sprawy nie wynika by prawo to zostało skarżącej cofnięte przez sąd czy jego zakres zmieniony. Sytuacja taka oznacza, że w oparciu o postanowienie z dnia 8 października 2008 r. skarżąca może zwrócić się do organu samorządu zawodowego radców prawnych z prośbą o wyznaczenie w miejsce mecenas A. L. np. innego radcy prawnego a także udzielić wyznaczonemu pełnomocnictwa. Okoliczność bowiem, że skarżąca wypowiedziała pełnomocnictwo mecenas A. L. wyznaczonej przez Radę OIRP dla skarżącej pełnomocnikiem z urzędu (vide: pismo Dziekana Rady OIRP k. 29) pozostaje bez wpływu na zakres przyznanego stronie prawa pomocy (por. także post. NSA z 22.4.2005 r. II OZ 262/05)
Z przytoczonych względów obecne żądanie skarżącej należało uznać za bezprzedmiotowe (por. także post. NSA z 8.11.2007 r. I OZ 795/07) a w związku z tym orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.