Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] znak [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu postanawia przyznać A. R. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych R.A.
III SA/Łd 222/13 Uzasadnienie
Pismem z dnia 7 lutego 2013 r. A. R. (dalej: skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] (znak [...]) w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu. W związku z wezwaniem do uiszczenia wpisu do skargi strona sformułowała wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, załączając formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej na druku "PPF".
W złożonym oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący ograniczył się do wskazania, że uzyskuje dochody jedynie z tytułu prac dorywczych w kwocie ok. 400 zł. Mieszka grzecznościowo u brata, utrzymuje się sam (prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe). Ma zasądzone alimenty na dzieci w kwocie 1.500 zł, których nie reguluje z uwagi na brak dochodów. Skarżący nie posiada także żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.
W związku z żądaniem przekazania przez skarżącego dodatkowych informacji w toku rozpoznawania wcześniejszych wniosków o przyznanie prawa pomocy pełnomocnik skarżącego oświadczył, że: skarżący nie prowadzi działalności gospodarczej, nie składa deklaracji podatkowych, co spowodowane jest chorobą alkoholową. Urząd celny, jak i urząd skarbowy prowadzą wobec skarżącego szereg postępowań w związku z nieskładaniem przez niego deklaracji. Skarżący jest dłużnikiem alimentacyjnym z zadłużeniem ok. 29.000 zł.
Sam skarżący w złożonym osobno oświadczeniu wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej od 2011 r., jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, choruje na chorobę alkoholową, nie posiada żadnego majątku, nie posiada konta bankowego, mieszka grzecznościowo u brata i nie ponosi w związku z tym żadnych koszów, pracuje dorywczo na budowach jako pomocnik murarza bez umowy, ma zasadzone alimenty na kwotę 1.500 zł, których nie płaci z uwagi na brak środków, a zaległości wynoszą ok. 29.000 zł. Do pisma odpowiadającego na wezwanie do udzielenia informacji załączył wówczas również zawiadomienie komornika sądowego o stanie zaległości i decyzję o uznaniu skarżącego dłużnikiem alimentacyjnym uchylającym się od zobowiązań oraz potwierdzenie zgłoszenia do urzędu pracy celem dokonania rejestracji jako osoba bezrobotna.
Referendarz Sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) [dalej: ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi], prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 powoływanej ustawy uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozważyć, czy w świetle podanych okoliczności strona skarżąca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
W stanie faktycznym istniejącym w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że skarżący nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego, co stanowi przesłankę niezbędną do częściowego zwolnienia od kosztów sądowych (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę fakt, że skarżący w praktyce utrzymuje się z dochodów z prac dorywczych, uzyskując ok. 400 zł dochodu. Jak wynika z oświadczenia samego skarżącego, potwierdzonego przez jego pełnomocnika jest w trakcie leczenia choroby alkoholowej. Skarżący nie posiada także żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
W tej sytuacji, w ocenie referendarza, skarżący nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego w postaci opłat sądowych, czy zwrotu wydatków. Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności stwierdza się, że skarżący wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.