Dnia 10 stycznia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III W składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Krzemieniewska po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku E. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi E. W. na decyzję Wojewody Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie zameldowania D.W. postanawia: 1. przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata; 2. oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. D.T.
W skardze z dnia 9 października 2012 r. E. W. wniosła o uchylenie decyzji Wojewody Ł. z dnia[...] r. w przedmiocie zameldowania D. W.
W odpowiedzi na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału wzywające do uiszczenia wpisu sądowego, skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżąca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, bowiem z mężem - D. W. jest w trakcie postępowania rozwodowego. Podniosła, że jest współwłaścicielem nieruchomości położonej przy ul. Z. [...] w R. Skarżąca wskazała, że w grudniu 2012 r. otrzymała wynagrodzenie za pracę w wysokości 2.853,23,- złotych. Jednocześnie zaznaczyła, że nie posiada żadnych oszczędności ani przedmiotów powyżej 3000 euro.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wyjaśniła, że ze swojego wynagrodzenia musi opłacić wszystkie media, bowiem mąż nie partycypuje w kosztach utrzymania domu. Wskazała, że musi ograniczać wizyty lekarskie i zabiegi rehabilitacyjne, by móc utrzymać dom.
Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2012 r. referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata i oddalił wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.
W dniu 2 stycznia 2013 r. do Sądu wpłynął sprzeciw E. W., która wskazała, że ww. postanowienie jest bardzo krzywdzące. Podniosła, że przy sprawie o znęcanie mąż otrzymał adwokata z urzędu, a koszty poniesiono z budżetu Państwa. Natomiast przy sprawie o pobicie skarżącej oraz córki mąż również otrzymał adwokata z urzędu, a skarżąca musiała sama wynająć pełnomocnika. Podkreśliła, że sprawa jeszcze trwa i nadal musi opłacać dojazdy pełnomocnika do Sądu. Skarżąca wyjaśniła także, że w sprawie o jazdę rowerem po spożyciu alkoholu mąż również otrzymał adwokata z urzędu, podobnie w toczącej się sprawie rozwodowej. E. W. podkreśliła, ze w dotychczasowych postępowaniach poniosła już duże koszty, które nadal ponosi i nie stać ją na kolejne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 t.j.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Prawo pomocy jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony postępowania. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.