Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu Michał Kazek po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale III wniosku adwokata A.o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu w sprawie ze skargi H. K. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pozbawienia dróg kategorii dróg gminnych postanawia odmówić przyznania adwokatowi A. kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu.
W sprawie postanowieniem z dnia 22 listopada 2013 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przyznał H. K. prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Realizując to orzeczenie, Okręgowa Rada Adwokacka we Wrocławiu wyznaczyła stronie skarżącej pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata A.
Ustanowiony z urzędu adwokat, działając przez swojego substytuta, w treści skierowanego do Sądu pisma procesowego z dnia 16 stycznia 2014 r. ocenił jako bezprzedmiotowe zażalenie strony skarżącej na postanowienie Sądu z dnia 25 września 2013 r. o ściągnięciu od skarżącego na rzecz Skarbu Państwa kwoty 300 zł tytułem nieuiszczonego wpisu od skargi z uwagi na jego uchylenie postanowieniem Sądu z dnia 11 grudnia 2013 r. oraz wniosek o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, wskazując, że nie zostały one uiszczone w całości ani w części.
W dniu 10 lutego 2014 r. adwokatowi wyznaczonemu z urzędu doręczono wezwanie udokumentowania w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania faktu dostarczenia stronie skarżącej (przesłania lub doręczenia osobistego) opinii z dnia 16 stycznia 2014 r. o braku podstaw do podtrzymania stanowiska zawartego w zażaleniu. Wezwanie to zawierało pouczenie, że jego niewykonanie stanowi podstawę do odmowy przyznania kosztów zastępstwa prawnego wykonanego na zasadzie prawa pomocy.
W treści pisma procesowego z dnia 17 lutego 2014 r. adwokat działający w sprawie z urzędu zawarł informację, że w rozmowie telefonicznej ze skarżącym z dnia 15 stycznia 2014 r. poinformował go o bezprzedmiotowości podtrzymywania zażalenia i uzyskał jego zgodę na sporządzenie oświadczenia w tym przedmiocie.
W sprawie zważono, co następuje.
Stosownie do brzmienia art. 250 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity w Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity w Dz. U. z 2013 r. poz. 461 - dalej powoły-wane jako Rozporządzenie) w § 19 wprowadziło zasadę, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5, oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 2) lit. d) Rozporządzenia stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnym w drugiej instancji w postępowaniu zażaleniowym 120 zł.
W sprawie czynnością pomocy prawnej udzielonej z urzędu, której dotyczy rozpoznawany wniosek adwokata A., jest sporządzenie opinii z dnia 16 stycznia 2014 r. o braku podstaw do podtrzymania stanowiska zawartego w zażaleniu. Zaznaczyć przy tym należy, iż zasadnicze znaczenie dla oceny wykonania przez profesjonalnego pełnomocnika występującego z urzędu obowiązku sporządzenia opinii o braku podstaw do podtrzymania stanowiska zawartego w zażaleniu ma fakt umożliwienia stronie skarżącej zapoznania się z tą opinią. Samo sporządzenie takiej opinii nie prowadzi bowiem do osiągnięcia podstawowego celu pomocy prawnej z urzędu, tj. pełnej realizacji prawa strony skarżącej do sądu, poprzez - w realiach sprawy - fachową ocenę szans na uwzględnienie żądania strony w toku postępowania sądowoadministracyjnego w II instancji. Dlatego o wykonaniu tego obowiązku przez wyznaczonego w sprawie adwokata nie świadczy przedłożenie przedmiotowej opinii do akt sprawy, a dopiero, jak to wcześniej wskazano, umożliwienie stronie skarżącej zapoznania się z tą opinią. W konsekwencji, na przyznanie kosztów tak wykonanej czynności pomocy prawnej stosownie do unormowania z Rozporządzenia pozwala dopiero wykazanie przez działającego w sprawie z urzędu profesjonalnego pełnomocnika co najmniej podjęcia przezeń starania w celu umożliwienia stronie skarżącej zapoznania się ze sporządzoną opinią o braku podstaw do podtrzymania stanowiska zawartego w zażaleniu.
Tymczasem w aktach sprawy brak jest dowodu przedstawienia skarżącemu opinii z dnia 16 stycznia 2014 r. i to mimo doręczenia ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi wezwania do jego przedłożenia w terminie siedmiu dni. Termin ten rozpoczynał bieg w dniu następującym po dniu doręczenia wezwania - w dniu 11 lutego 2014 r. i kończył się w dniu 17 lutego 2014 r. Za taki dowód nie sposób uznać powołanie się pełnomocnika na rozmowę telefoniczną ze skarżącym.
Reasumując, wobec niewykazania przez wnioskodawcę wykonania ciążącego na nim (występującym w sprawie profesjonalnym pełnomocniku - adwokacie A.) obowiązku świadczenia pomocy prawnej na rzecz strony skarżącej w zakresie przedstawienia opinii o braku podstaw do podtrzymania stanowiska zawartego w zażaleniu referendarz sądowy stwierdził, że jego wniosek o zasądzenie z tego tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej podlegał jako nieuzasadniony oddaleniu.
Z tych względów, na podstawie powołanych wyżej przepisów prawa oraz art. 257 § 1 i 2 pkt 8) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, referendarz sądowy postanowił jak w sentencji.