Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi M. J. na czynność Starosty Powiatu W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie anulowania zezwolenia na przejazd drogą powiatową wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej czynności postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej czynności.
Pismem z 25 czerwca 2018 r., skarżąca złożyła skargę na opisaną w osnowie postanowienia czynność Starosty Powiatu W. w przedmiocie anulowania zezwolenia na przejazd drogą powiatową. Jednocześnie wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej czynności, z uwagi na grożącą jej znaczną szkodę majątkową. Wskazała, że poprzez skarżoną czynność i pozbawienie jej możliwości dojazdu do bazy transportowej w/w organ uniemożliwił jej prowadzenie działalności gospodarczej i z tego powodu grozi jej niepowetowana strata finansowa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
W myśl zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja (postanowienie) administracyjna korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.
Zgodnie z ugruntowanym już stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), wyrażonym m.in. w postanowieniu z 20 grudnia 2004 r. (GZ 138/2004, publ.: CBOSA), podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Żądając wstrzymania wykonania decyzji, strona skarżąca ma zatem obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienie NSA z 14 listopada 2006 r., II FZ 585/06, publ.: j/w). Nie wystarczy ogólny wywód strony. Jej twierdzenia winny wyjaśniać, na czym polega niebezpieczeństwo powstania kwalifikowanych skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., a także znajdować potwierdzenie w dokumentach źródłowych dotyczących jej sytuacji finansowej i majątkowej. Podkreślić również należy, że w judykaturze utrwalony jest już pogląd, zgodnie z którym, podmiot występujący o ochronę tymczasową nie może oczekiwać od sądu, aby ten, wyręczając go, niejako z urzędu poszukiwał usprawiedliwienia dla złożonego wniosku. Brak należytego uzasadnienia żądania o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wyklucza dokonywanie jego merytorycznej oceny (por. postanowienia NSA: z 25 kwietnia 2012 r., II FSK 498/12; z 10 maja 2011 r., II FZ 106/11; z 9 września 2011 r., II FSK 1501/11;
z 28 września 2011 r., I FZ 219/11; z dnia 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07; publ.: j/w).
Odnosząc dotychczasowe wywody do kontrolowanej sprawy, wskazać należy, że skarżąca bardzo lakonicznie uzasadniła swój wniosek. Podniosła jedynie, że poprzez realizację zaskarżonej czynności i pozbawienie jej możliwości dojazdu do bazy transportowej organ uniemożliwił jej prowadzenie działalności gospodarczej i z tego powodu grozi jej niepowetowana strata finansowa. Skarżąca nie przedstawiła jednak dowodów i nie udokumentowała w żaden sposób aktualnej sytuacji majątkowej związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz ewentualnego wpływu na nią wykonania skarżonej czynności, co mogłoby umożliwić określenie prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzeń określonych w art. 63 § 1 p.p.s.a.
Mając na uwadze wskazane okoliczności, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd postanowił jak w sentencji.