Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Jerzy Strzebinczyk po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2011 r., na posiedzeniu niejawnym, sprawy ze skargi A sp. z o.o. w D., na uchwałę Rady Miejskiej D., z dnia [...] r., Nr [...], w przedmiocie ustalenia przebiegu istniejących dróg gminnych w granicach administracyjnych miasta D., postanawia: odrzucić skargę.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że w dniu [...] r. do siedziby organu wpłynęło, złożone przez A Sp. z o.o. w D., wezwanie do usunięcia naruszenia prawa "w związku z uchwałą z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia przebiegu istniejących dróg gminnych w granicach administracyjnych miasta D.". Organ był zobowiązany do udzielenia odpowiedzi na to wezwanie do dnia [...] r. (art. 35 § 3 k.p.a. w zw. art. 101 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym i w zw. z art. 57 § 4 k.p.a.). Strona skarżąca otrzymała odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (skierowaną przez organ [...] r.) w dniu [...] r. W dniu [...] r., a zatem w ostatnim dniu terminu ustawowego zakreślonego na udzielenie odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, do organu wpłynęła skarga A Sp. z o.o. w D. na uchwałę z dnia [...] r.
Postanowieniem z dnia [...] r. (sygn. akt [...]) Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. odrzucił, jako przedwczesną, skargę A sp. z o.o. w D. na uchwałę Rady Miejskiej D. z dnia [...] r. (Nr [...]).
W dniu [...] r. Gmina Miejska D. ponownie otrzymała od strony skarżącej wezwanie do usunięcia naruszenia prawa "w związku z uchwałą Rady Miejskiej D. nr [...]". Organ nie udzielił odpowiedzi na to wezwanie, wobec czego Spółka - w dniu [...] r. - wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. kolejną skargę na wielokrotnie już wspominaną uchwałę Rady Miejskiej D. z dnia [...] r.
W odpowiedzi na tą drugą skargę strona przeciwna wniosła o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1980 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. W myśl natomiast art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a.") skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Stosownie do art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a. sąd odrzuca postanowieniem skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z ugruntowanym już stanowiskiem wyrażonym w orzecznictwie sądów administracyjnych, instytucji wezwania do usunięcia naruszenia prawa nie można traktować jako czynności nie wywołującej żadnych skutków prawnych, która może być powtarzana wielokrotnie, bez ograniczeń. Takie rozumienie wezwania stawiałoby wnoszących skargi na podstawie przepisów przewidujących skierowanie wezwania do usunięcia naruszenia prawa w uprzywilejowanej pozycji wobec podmiotów wnoszących skargi na podstawie innych przepisów. Traktując wezwanie do usunięcia naruszenia jako surogat środka odwoławczego, nie ma jednocześnie podstaw, by je traktować inaczej, niż określają to przepisy w stosunku do klasycznych środków odwoławczych w administracyjnym postępowaniu jurysdykcyjnym. Przyjęcie odmiennego poglądu byłoby sprzeczne z konstytucyjną zasadą równości wszystkich podmiotów wobec prawa. Tym samym wezwanie do usunięcia naruszenia prawa jest czynnością prawną przysługującą konkretnemu podmiotowi jednokrotnie (celowe podkreślenie Sądu) w stosunku do określonej uchwały (por. postanowienie NSA z dnia 20 września 2006 r., sygn. akt II GSK 212/06, postanowienie NSA z dnia 13 czerwca 2008 r., sygn. akt II OSK 754/08, postanowienie WSA w Szczecinie z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 523/10).
W niniejszej sprawie strona skarżąca złożyła po raz pierwszy wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w dniu [...] r. Na przedmiotowe wezwanie organ udzielił odpowiedzi pismem z dnia [...] r., doręczonym stronie skarżącej [...] r. W konsekwencji zatem trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upłynął w dniu [...] r. (piątek). Podkreślić przy tym trzeba, że powtórne wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, skierowane przez stronę skarżącą do organu, nie wywołało skutku prawnego w postaci rozpoczęcia biegu nowego terminu do złożenia skargi do sądu administracyjnego. Termin ten rozpoczął swój bieg z chwilą doręczenia stronie skarżącej odpowiedzi na pierwsze wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Dotychczasowe wywody prowadzą do ostatecznej konkluzji, że skarga wniesiona w następstwie powtórnego (kolejne, celowe podkreślenie Sądu) wezwania do usunięcia naruszenia prawa, jako spóźniona, jest niedopuszczalna i z tego powodu podlega odrzuceniu. W tym stanie rzeczy - na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a. - postanowiono, jak w sentencji.