Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie wymiany dowodu osobistego postanawia przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wnioskiem złożonym na urzędowym formularzu PPF skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Na podstawie zawartego w formularzu PPF oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz na podstawie dokumentów nadesłanych w następstwie zarządzenia referendarza sądowego z dnia 29 lipca 2015 r. ustalono, że wnioskodawca będący osobą przewlekle chorą prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe utrzymując się z wojskowej renty inwalidzkiej wraz z dodatkiem w łącznej kwocie 2.047,18 zł netto miesięcznie.
Z przedstawionych przez wnioskodawcę oświadczeń i dokumentów wynika, że miesięczne koszty utrzymania wnioskodawcy (wraz z kosztami badań lekarskich i rehabilitacji) wynoszą średnio około 1.900 zł miesięcznie.
Zgodnie ze złożonym oświadczeniem wnioskodawca nie posiada żadnych oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.
W tym stanie należało wskazać, co następuje.
Instytucja prawa pomocy uregulowana w przepisach dotyczących postępowania przed sądami administracyjnymi stanowi pomoc państwa przeznaczoną wyłącznie dla tych osób, które nie mają wystarczających środków finansowych na poniesienie kosztów prowadzonego postępowania.
W świetle art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Powyższa regulacja normatywna determinuje przyjęcie, że to na podmiocie wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy. Z oczywistych względów pozytywne rozstrzygnięcie w ww. zakresie zależy wyłącznie od tego, co zostanie przez podmiot wnioskujący udowodnione.
Mając na uwadze powyższe regulacje normatywne oraz okoliczności faktyczne ustalone w toku prowadzonego postępowania uznano, że wnioskodawca wykazał dostatecznie, iż na dzień wydania niniejszego postanowienia poniesienie kosztów sądowych spowodować może skutki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Za powyższą oceną przemawia zestawienie wysokości uzyskiwanych dochodów netto z koniecznymi kosztami utrzymania wnioskodawcy. Wnioskodawca wykazał przy tym w sposób należyty, że nie dysponuje żadnymi oszczędnościami ani też majątkiem, którego ewentualne zbycie lub obciążenie prawem na rzecz osoby trzeciej mogłoby przynieść dochód pozwalający na pokrycie kosztów prowadzonego postępowania.
W związku z powyższym, referendarz sądowy działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia, przyznając wnioskodawcy prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.