Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej T. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia [...] r. sygn. akt [...] oddalającego skargę T. K. na bezczynność Starosty W. w przedmiocie niewydania prawa jazdy postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia [...] r., oddalający skargę T. K. na opisaną w osnowie postanowienia bezczynność Starosty W. wraz z uzasadnieniem doręczono skarżącemu w dniu [...] r.
Pismem z dnia [...] r. sporządzonym i podpisanym osobiście przez skarżącego, T. K. wywiódł skargę kasacyjną od zapadłego rozstrzygnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie jako "p.p.s.a.", skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Nadto, stosownie do treści art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.
Zgodnie z art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, lub z innych przyczyn niedopuszczalną, przy czym podkreślić należy, iż braki skargi, wynikające ze szczególnych wymagań stawianych temu środkowi odwoławczemu, nie mogą być naprawiane w trybie właściwym do usuwania braków formalnych pisma procesowego. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził stanowczy pogląd, że jeśli skarga kasacyjna została wniesiona z naruszeniem art. 175 p.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny powinien ją odrzucić bez wzywania do usunięcia braków (vide: Postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2004 roku, FSK 3/04, M. Prawniczy 2004, nr 5, s. 202).
Wniesiona przez skarżącego skarga kasacyjna nie została sporządzona przez adwokata ani radcę prawnego, zaś T. K. nie wykazał by przysługiwały mu kompetencje, o których mowa w art. 175 § 2 p.p.s.a. Z tych względów, na podstawie wyżej przytoczonych przepisów należało skargę kasacyjną odrzucić.