Z tych względów należało postanowić jak w punkcie pierwszym sentencji działając na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.
Równocześnie godzi się zauważyć, że bezprzedmiotowość wniosku o zwolnienie od kosztów pozostaje bez wpływu na drugie z żądań skarżącego a mianowicie ustanowienie adwokata. Zgodnie bowiem z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). Logiczną konsekwencją przedstawionego stanu rzecz jest więc, że w sytuacji gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 §3 in fine ppsa). Oczywiście pod warunkiem, uprzedniego złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa). Składane oświadczenie zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" (art. 252 ppsa), a owa "dokładność" stopniowana jest przeświadczeniem sądu lub referendarza że strona okoliczności te wykazała, czyli przedstawiła je w sposób przekonywujący. Takie jest bowiem rozumienie wyrażenia "wykazać" oparte na regułach semantycznych języka polskiego, które oznacza 1. -udowodnić, przedstawić coś w sposób przekonywający; pokazać, unaocznić- (...) 2. -dać czemuś wyraz; przejawić, pokazać, uzewnętrznić- (...) 3. -ujawnić, stwierdzić coś- wykazać się - wykazywać się -udowodnić, że ma się kwalifikacje, umiejętności, uprawnienia do czegoś; okazać dokumenty coś stwierdzające; wylegitymować się-. (por. Słownik języka polskiego PWN, opracowany autorsko przez Redakcję Słowników Języka Polskiego PWN wydany w latach 1978-1981 pod redakcją naukową prof. Mieczysława Szymczaka.)
Odnosząc te uwagi do realiów niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skarżący złożył oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa wskazując na swój stan rodzinny, posiadany majątek, aktualną wysokość i źródło dochodów. Dla wykazania swych racji dołączył kopie dokumentów źródłowych w postaci orzeczenia lekarza orzecznika ZUS oraz odcinków renty za miesiące listopad 2007 - kwiecień 2008 r. Przedstawiony przezeń obraz uzupełniają i potwierdzają dołączone do skargi przez organ odwoławczy akta administracyjne.
Skarżącego trudno uznawać za osobę zamożną. Daleko prędzej mu do osób ubogich w potocznym tego słowa znaczeniu. Tak bowiem wypada postrzegać osobę bez majątku, ze znikomym dochodem, która zmuszona jest korzystać z dobroczynności osób trzecich i ubiegać się o wsparcie oferowane przez państwo w ramach pomocy społecznej. Wziąwszy pod uwagę ograniczenia zawodowe powodowane stanem zdrowia skarżącego trudno zarazem czynić mu zarzut, iż nie stara się poprawić swojej sytuacji bytowej.
Biorąc to wszystko pod uwagę należało w konsekwencji przyjąć, iż skarżącego nie będzie stać na opłacenie własnym sumptem kosztów kwalifikowanego zastępcy prawnego bez uszczerbku dla swego koniecznego utrzymania. Z tych względów należy mu się pomoc, o którym to prawie traktują przepisy Oddziału 2 Rozdziału 3 Działu V ustawy z dnia 30 czerwca 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zwrócenia uwagi przy tym wymaga, że odmiennie aniżeli ma to miejsce w procesie cywilnym w przypadku osób fizycznych sądom administracyjnym odjęta została możliwość dokonania wyboru z uwagi na celowość takiego rozstrzygnięcia (por. art. 117 kpc). Przesłanką konieczną a zarazem wystarczającą jest tylko ustalenie, czy stronę stać czy też nie stać na poniesienie kosztów takiego pełnomocnika.
Mając na uwadze powyższe orzeczono więc jak w punkcie drugim sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.