Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, , , po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. M. na działanie Wojewody [...] w przedmiocie zarejestrowania pobytu p o s t a n a w i a przyznać skarżącemu M. M. tłumacza z języka angielskiego z listy tłumaczy przysięgłych
Postanowieniem z dnia 6 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę M. M. na działanie Wojewody [...] w przedmiocie zarejestrowania pobytu.
W dniu [...] skarżący złożył w tutejszym Sądzie urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Zarządzeniem z dnia 27 września 2010 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Następnie pismem z dnia 3 listopada 2010 r. M. M. wniósł o przyznanie tłumacza w sprawie.
Z tłumaczenia pisma skarżącego z dnia [...] zatytułowanego zażalenie zalegającego w aktach sprawy o sygn. akt II SO/Gl 7/10 (k. 40) wynika, że wnosi on o przyznanie tłumacza przysięgłego z języka angielskiego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r., nr 78, poz. 483 ze zm.) każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. W przepisie tym zawarta jest zasada konstytucyjnego prawa do sądu, która statuuje uprawnienie jednostki do dochodzenia swoich praw przed sądem. Aby można było skutecznie realizować tą zasadę, w sytuacji w której strona nie włada w stopniu wystarczającym językiem urzędowym obowiązującym prze tym sądem, winno się jej umożliwić występowanie przed nim w języku, który zna. Przepisy natomiast ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269) nie przewidują możliwości ustanowienia dla strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym tłumacza przysięgłego dlatego, aby uczynić zadość wyżej omówionemu prawu do sądu należy za pośrednictwem art. 29 tejże ustawy sięgnąć do regulacji art. 5 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. nr 98, poz. 1070 ze zm.). Stosownie do treści wskazanego przepisu osoba niewładająca w wystarczającym stopniu językiem polskim ma prawo do występowania przed sądem w znanym przez nią języku i bezpłatnego korzystania z pomocy tłumacza. Brzmienie tej normy nakazuje przyjąć, że ustanowienie tłumacza jest dla sądu wiążące w tym sensie, że sąd stwierdzając nieposługiwanie się przez stronę w stopniu wystarczającym językiem urzędowym, zobligowany jest ustanowić dla tej strony tłumacza. Powołanie bowiem tłumacza ma zapewnić realną możliwość udziału w postępowaniu sądowym osoby nieznającej języka polskiego oraz możliwości kształtowania przez nią swojej sytuacji procesowej.
W ocenie Sądu w niniejszym postępowaniu spełnione zostały przesłanki ustanowienia tłumacza dla skarżącego. Wprawdzie włada on językiem polskim bowiem cześć jego pism procesowych jest w tym języku sporządzana jednakże Sąd uznał, że nie włada językiem polskim w stopniu dostatecznym, umożliwiającym realne działanie w postępowaniu.
Jednocześnie skarżący, jak wyżej wskazano, wniósł o ustanowienie tłumacza z języka angielskiego dlatego Sąd na podstawie art. 5 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami powszechnymi w związku z art. 29 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.
Zaznaczyć również należy, że kryterium, którym kierował się Sąd przy wyborze osoby tłumacza przysięgłego z listy tłumaczy przysięgłych było miejsce jego urzędowania znajdujące się w pobliżu siedziby tutejszego Sądu.