Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Damian Mataczyński po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie świadczenia rodzinnego postanawia przyznać prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w P. /-/D.Mataczyński KP
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w dniu 5 listopada 2008r. wydał wyrok oddalający skargę wniesioną przez M.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] wydaną w przedmiocie świadczenia rodzinnego. M.P. celem skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż wnioskodawca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną, synem i dwójką wnucząt a łączny dochód rodziny uzyskiwany z zasiłku pielęgnacyjnego, emerytury oraz zasiłków z MOPR uzyskiwanych przez M. i D. P. wynosi łącznie ok. 1.700 zł. M.P. oświadczył również, że posiada działkę budowlaną o pow. 81 m2 .
Na podstawie art. 245 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa) prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym, które obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przesłanki regulujące przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej uregulowane są w art. 246 §1 pkt 2 ppsa, zgodnie z którym przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym Sąd przyznaje, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z ogólną zasadą, strona która wniosła skargę do sądu powinna gromadzić środki finansowe na pokrycie kosztów związanych z postępowaniem sądowym. Prawo pomocy jest więc szczególną formą pomocy państwa przyznawanej osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej uniemożliwiającej lub ograniczającej dostęp do sądu. Dla uznania wniosku za uzasadniony decydujące znaczenie ma więc brak możliwości zgromadzenia środków finansowych w dłuższym okresie, o ile istniały podstawy do przewidywania tego wydatku. Potwierdza to orzecznictwo sądowe z którego wynika, że ubiegający się o zwolnienie od kosztów sądowych w każdym przypadku powinien poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdy poczynione w ten sposób oszczędności okazały się nie wystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa (zob. postanowienie SN z dnia 24 września 1984r. II CZ 104/84). Obowiązek wykazania, iż nie jest w stanie zgromadzić odpowiednich środków na opłacenie kosztów koniecznych do prowadzenia postępowania przed sądem administracyjnym, w tym również w drodze oszczędności we własnych wydatkach spoczywa na wnioskodawcy.
Oceniając informacje przedłożone przez wnioskodawcę stwierdzić należy, że może on zostać uznany za osobę, która nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Sytuacja majątkowa w jakiej znajduje się M.P. a w szczególności fakt, iż dochód rodziny wynosi łącznie 1.700 zł., uniemożliwia mu bowiem zgromadzenie środków koniecznych do opłacenia profesjonalnego pełnomocnika z wyboru.
Wobec powyższego, na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7 oraz art. 245 §1 - §3, art. 246 §1 pkt 1-2 oraz art. 161 §1 pkt 3 i §2 ppsa, postanowiono jak w sentencji.
/-/D.Mataczyński