Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. J. i K. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi G. J. i K. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
G. J. i K. J. (dalej zwani "skarżącymi") wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r. orzekającą o zezwoleniu [...] S.A. z siedzibą w [...] na niezwłoczne zajecie części nieruchomości położonej w miejscowości [...] w gminie [...], oznaczonej jako działka nr [...], w celu budowy napowietrznej linii elektroenergetycznej.
W skardze zawarto również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący podnieśli, iż w przypadku nieuwzględnienia skargi, rozpoczęcie prac związanych z realizacją inwestycji spowoduje trudne do odwrócenia skutki, jak również znaczną szkodę na ich nieruchomości.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik uczestnika postępowania - [...] S.A. w [...] wniósł o odmowę wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji wskazując, iż na tym etapie postępowania inwestor nie legitymuje się jeszcze decyzją o pozwoleniu na budowę, zatem nie występują przesłanki do jej wstrzymania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Jednakże art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu sąd ocenia, czy w sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 P.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że wniosek powinien być wnikliwie uzasadniony. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nieodzowne jest w jej ramach wykazanie zaistnienia jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a., tj. zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku lub uzasadnienie go w sposób lakoniczny, sprowadzający się w gruncie rzeczy do przytoczenia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, uniemożliwia sądowi ocenę czy przesłanki te w sprawie zachodzą.
Rozpoznawany wniosek powyższych wymogów nie spełnia, bowiem skarżący ograniczyli się jedynie do sformułowania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i przytoczenia ustawowych przesłanek w tym zakresie bez przedstawienia jakiejkolwiek argumentacji.
Skarżący nie wykazali zatem inicjatywy w zakresie uprawdopodobnienia przesłanek wstrzymania wykonalności zaskarżonego aktu administracyjnego, bowiem nie uzasadnili wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji oraz nie przedstawili dowodów na jego poparcie. Sąd natomiast nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, a skarżący ograniczyli się w istocie do samego sformułowania wniosku. Tymczasem bez okoliczności uzasadniających wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a., oraz bez przedstawienia stosownych dokumentów, potwierdzających ich istnienie, nie jest możliwa ocena wniosku pod kątem spełnienia warunków uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Skoro skarżący nie wykazali w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, że w sprawie zachodzi realna możliwość zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, to brak było podstaw do udzielenia im ochrony tymczasowej i wydania orzeczenia zgodnego z ich oczekiwaniami.
Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że zaskarżonej decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Zdaniem Sądu wstrzymanie wykonania decyzji opatrzonej rygorem natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 k.p.a. byłoby działaniem sprzecznym z założeniem ustawodawcy i niweczyłoby cel takiego uregulowania.
Na koniec trzeba podkreślić, że wydanie zaskarżonej decyzji było uzasadnione ważnym interesem gospodarczym. Budowa linii energetycznej niewątpliwie poprawi stabilność i dostępność zasilania w energię elektryczną oraz pozwoli na zwiększenie możliwości przyłączenia nowych odbiorców, a w konsekwencji przyczyni się do rozwoju gospodarczego regionu.
Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., postanowił, jak w sentencji.