Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Stowarzyszenia [...] o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] na postanowienie Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
Wnioskiem z dnia 13 listopada 2013 r. Stowarzyszenie [...] wniosło o przyznanie prawa pomocy zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] na postanowienie Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
Postanowieniem z dnia 2 stycznia 2014 r., Referendarz sądowy odmówił Stowarzyszeniu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Od wskazanego postanowienia, w przewidzianym prawem terminie Stowarzyszenie wniosło sprzeciw podnosząc, że jest organizacją non profit i nie posiada żadnego majątku ani nie osiąga dochodów. Zdaniem skarżącego brak przyznania prawa pomocy ogranicza prawo dostępu do sądu. Wskazało jednocześnie, że wpis od skargi i ustanowienie adwokata są kosztami bardzo wysokimi, niemożliwymi do sfinansowania przez Stowarzyszenie, ponieważ jego członkami są ludzie niezamożni.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm - zwaną dalej Ppsa) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Natomiast stosownie do treści art. 246 § 2 pkt 1 i 2 Ppsa, przyznanie prawa pomocy osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej może nastąpić w zakresie całkowitym, gdy jednostka ta wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie posiada dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Należy przy tym pamiętać, że przyznanie prawa pomocy jest odstępstwem od generalnej zasady ponoszenia przez stronę kosztów zainicjowanego postępowania. Przyznanie prawa pomocy prowadzi bowiem do przerzucenia kosztów postępowania na społeczeństwo, w związku z czym może być zastosowane jedynie w przypadkach wyjątkowych.
Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Sąd uznał, że wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wynika ze złożonego wniosku Stowarzyszenie nie posiada środków pieniężnych na pokrycie kwoty wpisu sądowego oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika.
W ocenie Sądu brak środków pieniężnych nie powoduje, że zasługuje na uwzględnienie wniosek o przyznanie prawa pomocy. Na wnioskodawcy spoczywa bowiem ciężar wykazania braku możliwości poniesienia kosztów postępowania. Osoba prawna oraz inna organizacja nieposiadająca osobowości prawnej powinna wykazać nie tylko, że nie ma środków na poniesienie tych kosztów, ale także, że nie ma ich, pomimo iż podjęła wszelkie niezbędne działania by zdobyć fundusze na pokrycie wydatków (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2006, s. 504).