Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj po rozpoznaniu w dniu 15 luty 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Województwa [...] o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi Województwa [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Województwo [...] (dalej: "skarżący’) zaskarżyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] orzekającą o ustaleniu odszkodowania w wysokości 18.943,00 zł za przejecie z mocy prawa na rzecz Województwa [...] nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym, położonej w gminie [...], obrębie [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 0,0331 ha, przeznaczonej pod rozbudowę drogi wojewódzkiej nr [...] relacji [...] - [...] w miejscowości [...], a także o zobowiązaniu Zarządu Województwa [...] do złożenia ustalonego odszkodowania do depozytu sądowego na okres 10 lat.
Skarżący w uzasadnieniu skargi podniósł m. in., że postepowanie w niniejszej sprawie powinno być zawieszone, bowiem organ nawet na etapie międzyinstancyjnym powinien posiadać wiedzę, co do wszczęcia postępowania w zakresie ustalenia, że nieruchomość będąca przedmiotem niniejszego postępowania, przypada Województwu [...] i do czasu ustalenia, czy własność tej nieruchomości przypada skarżącemu, zawiesić postępowanie.
Stwierdzono, że biorąc pod uwagę powyższą okoliczność, wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji jest uzasadniony, bowiem wysokość odszkodowania został ustalona wbrew zasadom ustawowym. Ponadto skarżący podkreślił, że w przypadku obowiązku wypłaty odszkodowania jak i obowiązku ponoszenia nakładów inwestycyjnych na drogę, nastąpi podwójne finansowanie tej samej rzeczy, raz w formie nakładów zaś drugi raz w formie odszkodowania za te nakłady mimo, że nie poniósł ich podmiot uprawniony do otrzymania odszkodowania. Skarżący stwierdził, że odzyskanie nakładów na drogę może być w takiej sytuacji nieodwracalne z uwagi na obowiązek wykonania decyzji. Podniesiono również, że może dojść do poważnej szkody w majątku zobowiązanego do wypłaty odszkodowania z uwagi na jego wysokości. Dodatkowo skarżący wskazał, że środki z których następuje wypłata odszkodowania to środki publiczne, których odzyskanie w następnym roku budżetowym po wyekspirowaniu terminu wydatkowania nie będzie można odzyskać jako środków z tej samej pozycji budżetowej, co ma wpływ na wynik finansowy jednostki sektora finansów publicznych. Zwrócono również uwagę na konieczność złożenia środków do depozytu sądowego, którego podjęcie może być niezwykle utrudnione z uwagi na co najmniej kilkuletnie procedowanie właściwego wojewody w zakresie stwierdzenia tzw. komunalizacji, co może spowodować, ze depozyt może zostać przekazany na rzecz Skarbu Państwa jako niepodjęty w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zasadą wynikającą z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej w skrócie: "P.p.s.a." jest, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. dopuszcza jednak na wniosek skarżącego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.