Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Zielińska - Baran po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prezydenta Miasta W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość postanawia 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zasądzić na rzecz skarżącego od Ministra Infrastruktury i Rozwoju kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W piśmie z dnia 6 listopada 2013 r. Prezydent Miasta W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2013 r., nr [...], którą uchylono decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] i orzeczono o ustaleniu odszkodowania na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego w wysokości 22 997,10 zł. z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W., oznaczonej jako działka nr [...], przeznaczonej pod budowę obwodnicy miasta W. w ciągu drogi krajowej nr [...], od km [...] do km [...], i o ustaleniu na rzecz Gminy W. odszkodowania w wysokości 98 zł z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa opisanej nieruchomości oraz o zobowiązaniu do wypłaty tak ustalonego odszkodowania Prezydenta Miasta W. w terminie 14 dni od dnia wydania decyzji.
W dniu 8 października 2014 r. do Sądu wpłynęła kopia decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2014 r., którą w trybie autokontroli, w trybie art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uchylono zaskarżoną decyzję i orzeczono o utrzymaniu w mocy decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r.
W piśmie z dnia 19 stycznia 2015 r. organ poinformował Sąd, że decyzja wydana w trybie autokontroli jest prawomocna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.) sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Zgodnie z kolei z art. 54 § 3 tej ustawy organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Jak wynika z akt sprawy Minister Infrastruktury i Rozwoju (następca prawny Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej) skorzystał z powyższego trybu i w dniu [...] października 2014 r. wydał decyzję nr [...], którą uchylił zaskarżoną decyzję z dnia [...] października 2013 r. i orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...].
Z informacji podanych przez organ wynika, że żadna ze stron postępowania nie zaskarżyła tej decyzji do Sądu Administracyjnego.
W tej sytuacji, w rezultacie skorzystania przez organ z uprawnień samokontrolnych przewidzianych przez ustawodawcę w art. 54 § 3 cyt. ustawy, przestał istnieć przedmiot zaskarżenia i tym samym skarga stała się bezprzedmiotowa.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 54 § 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w punkcie 1 sentencji.
Orzekając w punkcie 2 postanowienia Sąd miał na względzie, iż zgodnie z art. 201 § 1 powołanej ustawy w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 cyt. ustawy skarżącemu należy się od organu administracji publicznej, który w ramach autokontroli uwzględnił skargę, zwrot kosztów postępowania. Na podstawie tego przepisu w zw. z art. 205 § 2 powołanej ustawy zasądzono na rzecz skarżącego koszty postępowania, na które składają się: wpis od skargi - 200 zł, wynagrodzenie dla radcy prawnego reprezentującego skarżącego - 240 zł. Wysokość tego wynagrodzenia ustalono zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.