Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. J. na bezczynność Starosty Powiatowego w Ż. w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu opieki społecznej postanawia : o d r z u c i ć s k a r g ę.
Przedmiotem skargi jest bezczynność wymienionego powyżej organu polegająca - wedle treści skargi - na braku wydania decyzji zmniejszającej odpłatność za pobyt w domu opieki społecznej, o co wnosiła w piśmie z dnia [...] r.
Odpowiadając na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że w dniu [...] r. wydał decyzję w tym przedmiocie, a zatem załatwił sprawę w ustawowym terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
merytoryczne rozpoznanie skargi jest możliwe tylko wówczas, gdy wypełnia ona warunki formalne, a to w zakresie przykładowo dopuszczalności skargi, terminu jej wniesienia, spełnienia wymogów zastrzeżonych dla pisma procesowego. Przepis art. 52 ust.1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 7153, poz.1270 ze zm.) statuuje zasadę zaskarżalności rozstrzygnięć zapadłych w drugiej instancji. Mianowicie skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Art. 52 ust.2 stanowi, że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W przypadku skargi na bezczynność organu administracyjnego wyczerpanie środków służących stronie ma miejsce wtedy, gdy złoży ona przewidziane w art. 37 §1 k.p.a. zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie skierowane do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Wykorzystanie tego środka jest warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność.
Jak wynika z akt sprawy, skarżąca nie wyczerpała tego trybu, gdyż nie złożyła zażalenia na bezczynność Starosty Powiatu [...] w materii objętej rozpatrywaną skargą do właściwego Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Odpowiadając na wezwanie Sądu o wykazanie m.in. wyczerpania owego trybu, skarżąca w piśmie z dnia [...] r. (data wpływu [...] r.) nie potwierdziła tej okoliczności, a żadne ze wskazanych przez nią pism nie stanowi wymaganego prawem zażalenia na bezczynność skierowanego do organu nadrzędnego.
Na marginesie można dodać, że w sytuacji wydania decyzji z dnia [...] r. organ nie jest bezczynny, zaś strona niezadowolona z tego rozstrzygnięcia może wnieść od niego odwołanie.
Zatem w okolicznościach sprawy niniejsza skarga na bezczynność wymienionego w sentencji organu jest przedwczesna, dlatego jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu na mocy art. 58 § 1 pkt 6 cytowanej ustawy.