Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stankowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 marca 2014 r. sprawy ze skargi W. P. na bezczynność Wojewody W. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia odrzucić skargę
Pismem z [...] stycznia 2014 r. W. P. (dalej skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (dalej WSA) skargę na "bezczynność Wojewody w związku z inwestycją przy ul. [...] w K. (samowola budowlana)" (k. 4 akt sądowych).
Opisując przebieg podejmowanych czynności skarżący wskazał, że dnia 18 czerwca 2013 r. zwrócił się do Wojewody W. o rozpatrzenie z urzędu ważności decyzji Prezydenta Miasta K. z [...] lutego 2013 r., nr [...], znak [...] (dalej decyzja z [...] lutego 2013 r.) o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę J. L. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą P.W. "J." z siedzibą w K. przy ul. [...], obejmującą dokończenie rozpoczętej budowy istniejącego budynku w celu przeznaczenia całości na cele biurowo-handlowo-usługowo-produkcyjne, lokalizację parkingów, urządzenie placu gospodarczego oraz urządzenie placu manewrowego na terenie położonym w K. przy ul. [...] (dz. nr [...]).
Wojewoda pismem z [...] września 2013 r., nr [...], poinformował skarżącego, że powyżej wskazana decyzja Prezydenta Miasta K. nie zawiera jakiejkolwiek wady, która prowadziłaby do stwierdzenia jej nieważności. W odpowiedzi na pismo Wojewody skarżący zwrócił się do Niego pismem z [...] września 2013 r. zatytułowanym jako skarga, wskazując, że decyzja z [...] lutego 2013 r. została wydana bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa. Skarżący nie otrzymał odpowiedzi na to pismo.
Skarżący wyjaśnił, że w razie uznania sformułowanych przez Niego zarzutów wnosi o to, aby Wojewoda unieważnił z urzędu wydaną z rażącym naruszeniem prawa decyzję z dnia [...] lutego 2013 r. (k. 4-9 akt sądowych).
W odpowiedzi na skargę z [...] lutego 2014 r., nr [...], Wojewoda wniósł o jej oddalenie (k. 13-14 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej ppsa), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Natomiast przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 ppsa).
Wniesienie skargi na bezczynność organu jest dopuszczalne po wyczerpaniu środków zaskarżenia, do których należy zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, zgodnie z art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. 2013 r., poz. 267, dalej kpa). Bez względu na formę czynności, jaką podejmie organ właściwy do rozpoznania zażalenia przewidzianego w art. 37 § 1 kpa, w postępowaniu sądowoadministracyjnym prowadzonym w przedmiocie bezczynności można uznać, że doszło do wyczerpania środków zaskarżenia dopiero po upływie miesiąca (art. 35 § 3 kpa) umożliwiającego organowi wyższego stopnia dokonanie czynności, o której mowa w art. 35 § 3 kpa (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010 r., str. 162 oraz podane tam orzecznictwo).
W rozpoznawanej sprawie skarżący wnosząc skargę na bezczynność Wojewody Wielkopolskiego nie wykorzystał trybu przewidzianego w art. 37 § 1 kpa, ponieważ nie zwrócił się przed jej złożeniem do organu wyższego stopnia nad Wojewodą, tzn. do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie.
Ubocznie należy w tym miejscu dodać, że niniejsza sprawa jest drugą wniesioną przez skarżącego w tym samym stanie faktycznym i prawnym, dotyczącą tego samego żądania. Pierwszą skargę w sprawie o sygn. akt IV SAB/Po 14/14 skarżący wniósł bezpośrednio do Sądu. Została ona przekazana do Wojewody celem nadania prawidłowego biegu sprawie. Druga skarga została wniesiona za pośrednictwem Wojewody, a następnie zarejestrowana pod sygn. akt IV SAB/Po 16/14. Z uwagi na to, że w sprawie o sygn. akt IV SAB/Po 14/14 Sąd odrzucił skargę, postanowienie to nie korzysta z atrybutu powagi rzeczy osądzonej. Dlatego w niniejszej sprawie orzekając w takich samych warunkach faktycznych i prawnych Sąd zobowiązany był do powielenia cały czas aktualnej argumentacji, która przesądziła o odrzuceniu skargi wniesionej jako pierwsza.
Mając powyższe na uwadze Sąd działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa orzekł jak w sentencji.