Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Stowarzyszenia [...] w S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] w S. na bezczynność Starosty S. w przedmiocie podjęcia czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Stowarzyszenie [...] w S. (dalej również "Stowarzyszenie") wniosło do Sądu skargę na bezczynność Starosty S. w przedmiocie podjęcia czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych.
W odpowiedzi na wezwanie Przewodniczącego Wydziału do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 100 (sto) złotych, Stowarzyszenie wniosło o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem z 21 stycznia 2015 r. referendarz sądowy odmówił Stowarzyszeniu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Powyższe postanowienie zostało doręczone stronie skarżącej 29 stycznia 2015 r. W dniu 4 lutego 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) Stowarzyszenie wniosło sprzeciw od postanowienia z 21 stycznia 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 260 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej również "p.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził, że Stowarzyszenie [...] w S. wniosło w terminie sprzeciw od postanowienia z 21 stycznia 2015 r. i nie zawiera on braków skutkujących jego odrzuceniem. W konsekwencji postanowienie referendarza sądowego utraciło moc, a wniosek o przyznanie prawa pomocy rozpoznaje Sąd.
Dalej należy wskazać, że na gruncie obowiązujących przepisów dotyczących postępowań sądowych obowiązuje zasada, zgodnie którą koszty sądowe pokrywa osoba dochodząca swych roszczeń przed sądem. Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącemu, nie posiadającemu wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony jego interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy. Zgodnie z treścią art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.). Stosownie do treści art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Osoba prawna, a także inna jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej ubiegając się o zwolnienie od obowiązku partycypowania w kosztach postępowania obowiązana jest wykazać nie tylko, że nie posiada adekwatnych środków na poniesienie kosztów postępowania, ale również, że nie ma ich mimo, iż podjęła wszelkie niezbędne kroki, aby zdobyć fundusze na pokrycie tych wydatków (J.P. Tarno, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Warszawa 2008 r., str. 587).