Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA Kaja Angerman po rozpoznaniu w dniu 14czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. W. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie pouczenia o możliwości wniesienia środka zaskarżenia postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
W dniu 6 stycznia 2018r. K. W. wystąpiła ze skargą na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie uzupełnienia postanowienia z dnia [...] sierpnia 2017 r. o pouczenie o możliwości wniesienia odwołania lub skargi do sądu. W dniu 12 marca 2018 r. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia z kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądamiadministracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje m. in. zwolnienie tylko od kosztów sądowych w całości lub w części. Jednakże stosownie do art. 247 tej ustawy prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Oczywista bezzasadność skargi, w rozumieniu art. 247 powołanej ustawy, powoduje, że skarżącemu nie przysługuje prawo pomocy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2004 r., sygn. OZ 377/04, Lex nr 837862).
O oczywistej bezzasadności skargi można mówić wtedy, gdy bez konieczności dokonywania gruntownej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, jest zupełnie oczywiste, że skarga nie może zostać uwzględniona. Przy czym stwierdzenie przez sąd oczywistej bezzasadności skargi powoduje, że skarga taka podlegać będzie oddaleniu bądź odrzuceniu. Wskazany przepis nie różnicuje przyczyn bezzasadności skargi, należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądamiadministracyjnymi. Komentarz, wyd. 2.; M. Wierzbowski, A. Wiktorowska, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2011, str. 1034 i nast.).
W niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, albowiem skarga jest niedopuszczalna. Treść skargi K. W. jednoznacznie wskazuje, iż dotyczy bezczynności Wojewody [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o uzupełnienie i sprostowanie postanowienia wydanego w trybie art. 111 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego co do środków zaskarżenia. Skarga na postanowienie wydane w trybie art. 111 Kodeksu postępowania administracyjnego jest niedopuszczalna, w związku z czym nie jest także dopuszczalna skarga na bezczynność organu w tym zakresie.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności stwierdzić należy, że ze względu na oczywistą bezzasadność skargi, na mocy art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji.