Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. R. o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lutego 2016 r., sygn. akt IV SAB/Wr 100/13 oddalającego skargę Z. R. na przewlekłość postępowania Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w zakończonym postępowaniu na złożony wniosek z dnia 8 lutego 2013 r. postanawia: odmówić wykładni wyroku.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2013 r. skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na przewlekłość postępowania Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w zakończonym postępowaniu na złożony wniosek z dnia 8 lutego 2013 r.
W piśmie z dnia 19 sierpnia i 5 września 2013 r. skarżący zawarł wniosek o "wyjaśnienie wątpliwości związanych z opublikowanymi orzeczeniami".
W dniu 5 września 2013 r. odbyła się rozprawa w niniejszej sprawie. W związku z wnioskiem skarżącego o wyłączenie wszystkich sędziów WSA we Wrocławiu i WSA w Opolu od orzekania w niniejszej sprawie Sąd postanowił rozprawę odroczyć.
Postanowieniem z dnia 16 października 2013 r., sygn. akt I OW 254/13 Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył Wojewódzki Sąd w Gliwicach do rozpoznania wniosku o wyłączenie wszystkich sędziów WSA we Wrocławiu i WSA w Opolu od orzekania w niniejszej sprawie.
Zarządzeniem z dnia 25 maja 2015 r., sygn. akt IV SO/Gl 52/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach pozostawił bez rozpoznania złożony wniosek o wyłączenie sędziów.
W piśmie z dnia 10 września 2015 r. Sąd poinformował skarżącego, że w niniejszej sprawie nie zostało wydane żadne postanowienie kończące, a na rozprawie w dniu 5 września 2013 r. Sąd postanowił odroczyć rozprawę dlatego złożony wniosek o wykładnię orzeczenia uznano za przedwczesny. Nadmieniono jednocześnie, że powyższa sprawa po rozpoznaniu wniosku o wyłączenie sędziów wróciła do tut. Sądu i zostanie rozpoznana w najbliższym czasie.
Wyrokiem z dnia 5 lutego 2016 r., sygn. akt IV SAB/Wr 100/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Z. R. na przewlekłość postępowania Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w zakończonym postępowaniu na złożony wniosek z dnia 8 lutego 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.
Odnosząc się do istoty żądania wnioskodawcy wskazać należy, że konieczność dokonania wykładni, której podlega zarówno sentencja orzeczenia jak i jego uzasadnienie, zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, uniemożliwiający jednoznaczne rozumienie tekstu, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Potrzeba wykładni może być wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia. Strona wnioskująca o wykładnię orzeczenia ma obowiązek wykazać, które elementy sentencji wyroku lub jego uzasadnienia są dla strony niezrozumiałe.
W ocenie Sądu z taką sytuacją nie mamy do czynienia w tej sprawie. Wyrok z dnia 5 lutego 2016 r. jest jasny zarówno w zakresie sentencji, jak i jego uzasadnienia. W sposób jednoznaczny i czytelny wskazano w nim przedmiot i sposób rozstrzygnięcia Sądu, a także przyczyny oddalenia skargi. Wobec tego trudno przyjąć, że wyrok ten wymaga niezbędnej wykładni. Co więcej, złożony przed wydaniem wyroku wniosek o jego wykładnię nie zawiera należytego uzasadnienia - skarżący nie wskazał, które konkretnie elementy sentencji orzeczenia lub jego uzasadnienia są niezrozumiałe bądź nasuwają określone wątpliwości i dlaczego.
Niezależnie od tego nie można uwzględnić wniosku o wykładnię orzeczenia w sytuacji gdy wyrok jeszcze nie zapadł.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, działając na podstawie art. 158 orzeczono jak w sentencji postanowienia.