Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie uchylenia bądź umorzenia decyzji ostatecznych z dnia [...] 2008 r. postanawia: odrzucić skargę.
Skarżący, Z. R., pismem z dnia 7 grudnia 2012 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie uchylenia bądź umorzenia decyzji ostatecznych z dnia [...] grudnia 2008 r.
Następnie pismem z dnia 29 marca 2013 r. skarżący wniósł o stwierdzenie przez tut. Sąd nieważności wydanych w postępowaniu wszczętym ww. skargą, postanowień:
1) z dnia 5 marca 2013 r. sygn. akt IV SAB/Wr 126/12 odrzucające skargę skarżącego z dnia 7 grudnia 2012 r. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie uchylenia bądź umorzenia decyzji ostatecznych z dnia [...] grudnia 2008 r. oraz
2) z dnia 22 marca 2013 r. sygn. akt IV SAB/Wr 126/12 oddalające wniosek skarżącego o uzupełnienie ww. postanowienia z dnia 5 marca 2013 r.
Wskazał, że domaga się na podstawie art. 155 § 1 w związku z art. 158, art. 165 i art. 183 § 2 ust. 5 p.p.s.a. stwierdzenie nieważności ww. postanowień, bowiem Sąd nie orzekł o całości skargi, a skarżący został pozbawiony możności obrony swoich praw.
Zarządzeniem z dnia 10 kwietnia 2013 r. skarżący został wezwany do wyjaśnienia i sprecyzowania intencji wyrażonej w piśmie z dnia 29 marca 2013 r. t. j., czy wniosek dotyczy postanowienia Sądu z dnia 5 marca 2013 r., czy też postanowienia Sądu z dnia 22 marca 2013 r., oraz czy pismo to nazwane wnioskiem jest skargą kasacyjną, innym środkiem odwoławczym, skargą wniesioną w trybie art. 285a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a, lub też pismem o innym charakterze.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie Sądu, skarżący w piśmie z dnia 19 kwietnia 2013 r. wskazał, że jego pismo z 29 marca 2013 r. nie jest skargą kasacyjną, ani skargą o wznowienie postępowania sądowego. Podniósł, że ww. wezwanie odebrał jako szykanę i groźby ze strony tut. Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu.
Wskazać należy, że przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewidują możliwości stwierdzenia przez wojewódzki sąd administracyjny nieważności zapadłych przed tym sądem orzeczeń. Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. wyłącznie Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bada czy w sprawie wystąpiły przesłanki nieważności postępowania wskazane w art. 183 § 2 p.p.s.a. Zatem, skarga wniesiona do tut. Sądu zawierająca takie żądanie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe oraz treść pisma z dnia 29 marca 2013 r. tut. Sąd zwrócił się do skarżącego o wyjaśnienie i sprecyzowanie intencji wyrażonej w ww. piśmie. Skarżący wskazał, że jego pismo nie jest skargą kasacyjną, ani skargą o wznowienie postępowania sądowego. Jednak nie wyjaśnił, czy jego pismo jest skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, o której mowa w art. 285a p.p.s.a., czy też pismem o innym charakterze. Wskazać zatem należy, że gdyby jednak pismo skarżącego z dnia 29 marca 2013 r. było skargą wniesioną w trybie art. 285a p.p.s.a., to również podlegałaby ona odrzuceniu. Zgodnie bowiem z art. 285f § 3 p.p.s.a. skarga ta powinna być sporządzona przez osoby wymienione w art. 175 p.p.s.a., a więc adwokata lub radcę prawnego. Skargę wniesioną z takim naruszeniem Sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym. Tymczasem, skarga z dnia 29 marca 2013 r. została sporządzona osobiście przez skarżącego.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., odrzucił skargę jako niedopuszczalną, co orzeczono w sentencji postanowienia.