Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA - Marta Laskowska - Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku S. S. oraz L. K. o wymierzenie grzywny Ministrowi Infrastruktury na podstawie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi za nieprzekazanie skargi S. S. oraz L. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia (...) lipca 2008 r. nr (...) w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zwrócić S. S. połowę uiszczonego wpisu sądowego od wniosku o wymierzenie organowi grzywny w kwocie 50 zł (pięćdziesiąt złotych), 3. zwrócić L. K. połowę uiszczonego wpisu sądowego od wniosku o wymierzenie organowi grzywny w kwocie 50 zł (pięćdziesiąt złotych).
Skarżący S. S. oraz L. K. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o wymierzenie Ministrowi Infrastruktury grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W uzasadnieniu wniosku wskazali, iż organ administracji publicznej nie zastosował się do obowiązku przekazania do sądu skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
W piśmie z dnia 12 grudnia 2008 roku skarżący cofnęli wniosek o ukaranie organu grzywną.
Jak wynika z treści art. 60 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarżący może cofnąć skargę (wniosek), a cofniecie to wiąże Sąd. Sąd uzna cofniecie skargi (wniosku) za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Ponieważ w okolicznościach niniejszej sprawy brak jest przesłanek uzasadniających uznanie cofnięcia wniosku za niedopuszczalne - postępowanie należało umorzyć.
Z tych względów na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w pkt 1 sentencji postanowienia. O zwrocie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 2 powołanej ustawy.